Pointer, znany również jako wyżeł angielski, to rasa psów o bogatej historii sięgającej setek lat. Pierwotnie hodowane do wystawiania ptactwa i drobnej zwierzyny, te wspaniałe psy sprawdzają się zarówno jako wszechstronne psy myśliwskie, jak i oddani towarzysze rodziny.

Pointery zachwycają swoją wszechstronnością – błyszczą na polowaniach, pokazach psów, zawodach agility czy posłuszeństwa. Ich energiczna i radosna natura sprawia, że doskonale odnajdują się w aktywnych domach, gdzie stają się cenionymi członkami rodziny.

Jednak potencjalni właściciele mieszkający w małych przestrzeniach powinni mieć się na baczności. Ta żywiołowa rasa wymaga dużo miejsca do zabawy i codziennej, intensywnej aktywności fizycznej, by utrzymać swój temperament w ryzach. W przeciwnym razie, mogą znaleźć własne sposoby na rozładowanie energii, co często prowadzi do niepożądanych zachowań.

Rozważając adopcję, warto w pierwszej kolejności zwrócić się do organizacji ratujących psy lub schronisk. Dając dom potrzebującemu psu, nie tylko zyskujemy wspaniałego towarzysza, ale też pomagamy zwierzęciu w potrzebie. Jeśli jednak decydujemy się na zakup szczeniaka, kluczowe jest znalezienie odpowiedzialnego hodowcy. Rzetelni hodowcy pointerów priorytetowo traktują zdrowie i charakter swoich psów, przeprowadzają niezbędne badania zdrowotne i zapewniają szczeniętom optymalne warunki rozwoju. Dzięki temu mamy pewność, że nasz nowy pupil będzie zdrowy i szczęśliwy, a jednocześnie nie wspieramy nieetycznych praktyk hodowlanych.

Szybkie fakty o Pointerach

• Pochodzenie: wywodzą się z Europy, gdzie pierwotnie były wszechstronnymi psami myśliwskimi.
• Rozmiar: Są to psy średniej wielkości o silnej, atletycznej budowie ciała.
• Wygląd: Charakteryzują się gładką, krótką i gęstą sierścią, często z wyraźnymi wzorami w kolorach wątrobianym, cytrynowym lub pomarańczowym. Ich elegancka sylwetka odzwierciedla ich zwinność i siłę.
• Temperament: Znane są z przyjaznego i czułego usposobienia. Pointery są również bardzo inteligentne i chętne do współpracy. Ich energiczny charakter dobrze komponuje się z aktywnymi rodzinami.
• Zdrowie: Jak wszystkie rasy, Pointery mogą być podatne na pewne problemy zdrowotne, w tym dysplazję stawu biodrowego i choroby oczu.
• Długość życia: Przeciętna długość życia Pointera wynosi od 12 do 15 lat, co zapewnia wiele lat cennego towarzystwa.
• Pointery były jedną z pierwszych ośmiu ras oficjalnie zarejestrowanych w Stanach Zjednoczonych.
• Pointer angielski jest większy od wyżła niemieckiego krótkowłosego, zarówno pod względem wysokości, jak i wagi.

Przegląd rasy Pointer

Pointer to pies o charakterystycznym i łatwo rozpoznawalnym wyglądzie. Od długiej głowy po smukły ogon, cała jego sylwetka odzwierciedla jego pierwotne przeznaczenie: wskazywanie zwierzyny myśliwemu. Gdy Pointer wyczuje ptactwo łowne, staje wyprostowany i nieruchomy, z jedną łapą uniesioną nad ziemią, wskazując myśliwemu właściwy kierunek.

Zanim wynaleziono broń palną, ta umiejętność była niezbędna, gdyż ptaki łapano w sieci. Gdy polowanie z bronią stało się popularne, Pointer nadal był potrzebny do wskazywania i aportowania ptaków. Dziś Pointer znany jest jako “Cadillac” wśród psów myśliwskich, ceniony za szybkość, wytrzymałość w terenie, umiejętność “stania pewnie przy poderwaniu i strzale” – czyli utrzymywania pozycji, gdy ptaki wzlatują, a rozlega się huk strzałów – oraz za swój przyjazny charakter.

Jego miłość do ludzi i łatwa w pielęgnacji krótka sierść czynią go również doskonałym towarzyszem rodziny. Właściciele Pointerów często mówią, że ich psy nie uważają się za zwierzęta, lecz za członków rodziny. Są wytrzymałe i energiczne, mogą bawić się cały dzień z aktywnymi dziećmi, a ich czujność czyni z nich świetne psy stróżujące, alarmujące o wszystkim, co nietypowe.

Choć w terenie jest skupiony – pełen energii i “myśliwskiego zapału” – w domu jest zabawny i psotny. Dla Pointera, który nie jest regularnie wykorzystywany do polowań, szkolenie i codzienne intensywne ćwiczenia pomogą ukierunkować jego aktywne ciało i umysł na konstruktywne działania, zamiast destrukcji, jaką może spowodować znudzony Pointer.

Dzięki myśliwskiemu dziedzictwu, Pointer biega szybko i wytrwale, co czyni go świetnym towarzyszem dla biegacza lub rowerzysty. Jego rywalizacyjna natura sprawia również, że pies ten doskonale sprawdza się w sportach kynologicznych, takich jak próby polowe, posłuszeństwo, rally i agility.

To pies, który uwielbia występować publicznie. Jego efektowny wygląd i zamiłowanie do uwagi czynią go również doskonałym psem wystawowym.

Choć ma wiele wspaniałych cech jako towarzysz, może być przytłaczający dla starszych lub niedoświadczonych właścicieli psów. Decydując się na Pointera, trzeba mieć świadomość, że wymaga on konsekwentnego, ciągłego szkolenia oraz godziny lub dwóch dziennie na zabawę, spacery lub inne ćwiczenia – im bardziej aktywne, tym lepiej. Gdy wszystkie te warunki są spełnione, Pointer staje się lojalnym i wiernym przyjacielem.

Kluczowe cechy

• Aktywny i energiczny: Pointery słyną z wysokiego poziomu energii i wymagają dużo codziennego ruchu, aby pozostać szczęśliwe i zdrowe.
• Przyjazny rodzinie: Świetnie sprawdzają się jako psy rodzinne i najlepiej czują się, gdy mogą spędzać czas ze swoimi ludzkimi towarzyszami.
• Dobry stosunek do dzieci: Generalnie dobrze dogadują się z dziećmi, szczególnie gdy są z nimi wychowywane od szczenięcia. Należy jednak zachować ostrożność w przypadku małych dzieci ze względu na żywiołową naturę tych psów.
• Zamiłowanie do przestrzeni: Te psy nie nadają się do życia w mieszkaniu. Najlepiej czują się w domach z dużym ogrodzonym podwórkiem, gdzie mogą swobodnie wyładować swoją energię.
• Silna wola i energiczność: Wymagają konsekwentnego szkolenia i są lepiej dostosowane do doświadczonych właścicieli psów, którzy mogą zapewnić im odpowiednią stymulację umysłową i fizyczną.
• Minimalne wymagania pielęgnacyjne: Pointery przeciętnie linieją i mają niewielkie wymagania dotyczące pielęgnacji.

Historia Pointera

Termin “pointer” pierwotnie odnosił się do każdej rasy psów myśliwskich, która wystawiała zwierzynę. Uważa się, że rasa ta wywodzi się z Hiszpanii, choć jak w przypadku większości ras, jej historia nie jest do końca jasna.

Psy typu wystawiającego były znane w Anglii już około 1650 roku. Istnieje również teoria, że angielscy oficerowie przywieźli hiszpańskie pointery z Holandii (wówczas pod kontrolą hiszpańską) w 1713 roku, po udziale w wojnie o sukcesję hiszpańską. Hiszpańskie pointery były większe, cięższe i wolniejsze od współczesnych Pointerów, ale ich mocną stroną był instynkt wystawiania zwierzyny.

Wygląd współczesnego Pointera został ukształtowany w Anglii, prawdopodobnie poprzez krzyżowanie z Foxhoundem, chartem, bloodhoundem, a później z różnymi setterami. Myśliwi chcieli połączyć węch i konstytucję bloodhounda, szybkość i elegancję charta oraz węch, łatwość utrzymania i wytrzymałość Foxhounda. Później krzyżowano Pointery z różnymi typami setterów, aby poprawić temperament, który wówczas określano jako “dziki”.

Dwa z najsłynniejszych brytyjskich Pointerów to Pluto i Juno, należące do pułkownika Thorntona. Podobno jeden z nich utrzymał wystawienie stada kuropatw przez ponad godzinę.

Pointer prawdopodobnie dotarł do Ameryki z pierwszymi kolonistami, ale jego obecność nie jest dobrze udokumentowana aż do czasów wojny secesyjnej. Sensation, piękny cytrynowo-biały Pointer importowany w 1876 roku z Anglii, jest symbolem Westminster Kennel Club, założonego w 1877 roku.

Rozmiary Pointera

• Samce:
  • Wysokość w kłębie: 63,5 do 71 cm
  • Waga: 25 do 34 kg
• Samice:
  • Wysokość w kłębie: 58,5 do 66 cm
  • Waga: 20,5 do 29,5 kg

Pointery są więc psami średniej do dużej wielkości, z wyraźnym dymorfizmem płciowym – samce są zazwyczaj większe i cięższe od samic. Ta różnica w rozmiarach między płciami jest typowa dla wielu ras psów myśliwskich.

Warto zauważyć, że te wymiary są ogólnymi wytycznymi. Indywidualne psy mogą nieznacznie odbiegać od tych norm, pozostając wciąż w granicach standardu rasy. Rozmiar konkretnego psa może zależeć od wielu czynników, w tym genetyki, diety i poziomu aktywności.

Osobowość

To oddany i zrównoważony pies, często opisywany jako przyjazny towarzysz. Cechuje go duch rywalizacji i niezależność, ale jest też zabawny i psotny.

Kluczowe cechy osobowości Pointera:

1. Czujny stróż: Doskonale sprawdza się jako pies stróżujący, chroniąc swój teren i alarmując o wszelkich nietypowych sytuacjach.
2. Odważny w terenie: Podczas polowań wykazuje się odwagą i determinacją.
3. Entuzjastyczny w szkoleniu: W próbach posłuszeństwa jest chętny i pełen zapału.
4. Potrzeba wczesnej socjalizacji: Wymaga wczesnego kontaktu z różnorodnymi bodźcami, aby wyrósł na zrównoważonego psa.
5. Niezależny myśliciel: Ze względu na myśliwskie dziedzictwo, może być niezależny i mieć własne zdanie.
6. Wymagający w szkoleniu: Potrzebuje konsekwentnego, ale łagodnego podejścia, opartego na pozytywnym wzmacnianiu.
7. Aktywny fizycznie i umysłowo: Wymaga 1-2 godzin ćwiczeń dziennie oraz stymulacji umysłowej.
8. Potencjalnie destrukcyjny gdy znudzony: Pozostawiony bez odpowiedniej stymulacji może niszczyć otoczenie.
9. Przywiązany do właściciela: W domu jest spokojnym towarzyszem, lubiącym bliskość człowieka.
10. Lubi wygodę: Często próbuje dzielić kanapę z właścicielem i może być trudno go od tego odzwyczaić.

Warto pamiętać, że pies ten wymaga cierpliwości w trakcie nauki czystości. Kluczowe jest zapewnienie mu odpowiedniej ilości ruchu i stymulacji umysłowej, aby był szczęśliwym i zrównoważonym psem.

Zdrowie

Pointery są generalnie zdrową rasą, ale jak wszystkie psy, mogą być podatne na pewne schorzenia. Oto najważniejsze problemy zdrowotne, na które należy zwrócić uwagę:

1. Dysplazja stawu biodrowego: Dziedziczne schorzenie, w którym kość udowa nie pasuje dokładnie do stawu biodrowego. Może prowadzić do artretyzmu.
2. Postępujący zanik siatkówki (PRA): Grupa chorób oczu prowadzących do stopniowego pogorszenia wzroku.
3. Epilepsja: Zaburzenie powodujące łagodne lub ostre napady padaczkowe.
4. Osteopatia neutroficzna: Rzadka choroba kości, która może prowadzić do degeneracji kręgosłupa.
5. Alergie: Mogą cierpieć na alergie pokarmowe, kontaktowe lub wziewne.
6. Wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki (“cherry eye”): Stan, w którym gruczoł w trzeciej powiece psa wypada.
7. Entropion: Wada, w której dolna powieka zawija się do wewnątrz, powodując chroniczne podrażnienie oka.
8. Zaćma: Zmętnienie soczewki oka, które może utrudniać widzenie.
9. Chondrodysplazja: Genetyczne zaburzenie powodujące nietypowo krótkie kończyny.
10. Choroba Addisona: Poważny stan spowodowany niedostateczną produkcją hormonów nadnerczy.
11. Nużyca (demodekoza): Choroba skóry spowodowana przez roztocza Demodex.

Przy zakupie szczeniaka Pointera, należy upewnić się, że hodowca może przedstawić certyfikaty zdrowia rodziców, w tym badania w kierunku dysplazji stawów biodrowych, łokciowych, niedoczynności tarczycy i choroby von Willebranda.

Ważne jest regularne monitorowanie stanu zdrowia psa i konsultacje z weterynarzem w przypadku zauważenia jakichkolwiek niepokojących objawów.

Opieka

1. Środowisko życia:
   • Pointery powinny mieszkać w domu z rodziną, nie na zewnątrz.
   • Najlepiej czują się w aktywnych domach, gdzie rodzina lubi piesze wycieczki, camping i inne zajęcia na świeżym powietrzu.
   • Potrzebują dużego, ogrodzonego podwórka do biegania.
2. Aktywność fizyczna:
   • Wymagają co najmniej godziny intensywnych ćwiczeń dziennie, a najlepiej więcej.
   • Sam spacer to za mało – potrzebują biegania, jazdy przy rowerze, gry w frisbee, agility lub innych sportów dla psów.
   • Dorosłe psy mogą wytrzymać długie, intensywne ćwiczenia.
3. Opieka nad szczeniakiem:
   • Szczenięta potrzebują mniej intensywnych ćwiczeń niż dorosłe psy.
   • Należy ograniczyć skakanie do osiągnięcia pełnego wzrostu (około 18 miesięcy), aby uniknąć problemów ortopedycznych.
4. Bezpieczeństwo:
   • Konieczne jest bezpieczne ogrodzenie podwórka lub wybiegu dla psa.
   • Pointery mają silny instynkt tropienia i mogą oddalić się na duże odległości.
   • Niektóre Pointery dobrze reagują na niewidoczne ogrodzenia elektroniczne, ale wymagają odpowiedniego treningu.
5. Stymulacja umysłowa:
   • Są inteligentne i potrzebują nie tylko fizycznej, ale i umysłowej stymulacji.
   • Gdy mają zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu i treningu, są spokojnymi i dobrze wychowanymi psami domowymi.
6. Adaptacja do życia rodzinnego:
   • Przy odpowiedniej ilości ruchu i stymulacji, są cichymi i dobrze wychowanymi psami domowymi.

Pointer to aktywny pies, który wymaga dużo ruchu, bezpiecznego środowiska i stałej stymulacji. Przy odpowiedniej opiece i aktywności, staje się wspaniałym towarzyszem rodziny.

Żywienie

1. Zalecana dzienna ilość karmy:
   • 2 do 3 szklanek wysokiej jakości suchej karmy dziennie.
   • Podzielona na dwa posiłki.
2. Indywidualne potrzeby:
   • Ilość jedzenia zależy od rozmiaru, wieku, budowy ciała, metabolizmu i poziomu aktywności psa.
   • Aktywny pies będzie potrzebował więcej jedzenia niż mniej ruchliwy.
3. Jakość karmy:
   • Lepszej jakości karma jest bardziej odżywcza, więc potrzeba jej mniej.
4. Kontrola wagi:
   • Ważne jest mierzenie ilości pokarmu i karmienie dwa razy dziennie.
   • Nie należy zostawiać jedzenia przez cały czas.
5. Ocena kondycji:
   • Test dotykowy: powinno się wyczuwać żebra psa, ale nie powinny one być widoczne.
   • Jeśli nie można wyczuć żeber, pies potrzebuje mniej jedzenia i więcej ruchu.
6. Dostosowanie diety:
   • Należy obserwować psa i dostosowywać ilość jedzenia do jego potrzeb i aktywności.
7. Regularna aktywność:
   • Zapewnienie odpowiedniej ilości codziennego ruchu pomoże utrzymać prawidłową wagę psa.
8. Konsultacja z weterynarzem:
   • W razie wątpliwości dotyczących diety lub wagi psa, warto skonsultować się z lekarzem weterynarii.

Pamiętaj, że te zalecenia są ogólne i mogą wymagać dostosowania do indywidualnych potrzeb twojego psa. Zawsze warto konsultować się z weterynarzem w sprawie odpowiedniej diety dla twojego psa, szczególnie jeśli ma on specjalne potrzeby zdrowotne.

Umaszczenie i pielęgnacja Pointera

1. Umaszczenie:
   • Kolory: wątrobianowy (ciemnobrązowy), czarny, pomarańczowy lub cytrynowy, z lub bez białego tła.
   • Możliwe plamki (tzw. “ticking”) na białych obszarach.
   • Rzadko spotykane umaszczenie trójkolorowe.
   • Kolor nosa zależny od umaszczenia: ciemny lub jasny/cielisty.
2. Rodzaj sierści:
   • Krótka, gładka i błyszcząca.
3. Pielęgnacja sierści:
   • Szczotkowanie raz w tygodniu specjalną rękawicą (hound mitt).
   • Lekkie linienie.
   • Okazjonalne przecieranie wilgotną szmatką lub chusteczką dla niemowląt.
   • Kąpiel 3-4 razy w roku z użyciem szamponu dla psów.
4. Pielęgnacja ogólna:
   • Regularne sprawdzanie stanu skóry, uszu, oczu i łap.
   • Czyszczenie uszu wilgotnym wacikiem (tylko widocznej części).
   • Szczotkowanie zębów 2-3 razy w tygodniu (najlepiej codziennie).
   • Regularne przycinanie pazurów.
5. Przyzwyczajanie do pielęgnacji:
   • Rozpoczęcie już w szczenięctwie.
   • Tworzenie pozytywnych skojarzeń z pielęgnacją poprzez pochwały i nagrody.
6. Obserwacja zdrowia:
   • Podczas pielęgnacji sprawdzanie oznak potencjalnych problemów zdrowotnych.
7. Specjalne uwagi:
   • Delikatne obchodzenie się z łapami psa, które mogą być wrażliwe.
   • Unikanie wkładania czegokolwiek do kanału słuchowego.

Pointer jest stosunkowo łatwy w pielęgnacji, ale regularna dbałość o jego sierść, zęby i pazury jest kluczowa dla utrzymania dobrego zdrowia i wyglądu psa.

Pointer a dzieci i inne zwierzęta

1. Relacje z dziećmi:
   • Zazwyczaj dobrze dogadują się z dziećmi, szczególnie jeśli są z nimi wychowywane od szczenięcia.
   • Ważne jest, aby nauczyć dzieci, jak prawidłowo podchodzić do psa i go dotykać.
   • Zawsze należy nadzorować interakcje między psem a małymi dziećmi, aby zapobiec ewentualnym incydentom.
   • Nigdy nie należy zostawiać psa bez nadzoru z dzieckiem.
2. Relacje z innymi zwierzętami:
   • Zazwyczaj dobrze dogadują się z innymi zwierzętami domowymi, w tym z kotami, jeśli są z nimi wychowywane od młodego wieku.
   • Mogą wykazywać zwiększone zainteresowanie ptakami ze względu na swoje myśliwskie instynkty.

Grupy ratownicze

• Istnieją organizacje zajmujące się ratowaniem i adopcją.
• Często ludzie kupują Pointery bez pełnego zrozumienia, co wiąże się z posiadaniem tej rasy.
• W przypadku chęci adopcji, warto skontaktować się z krajowym lub lokalnym klubem rasy, który może wskazać odpowiednią organizację ratowniczą.

SOS dla wyżłów