Szczenięta przypominające wymarłe wilki. W USA, w ściśle strzeżonej lokalizacji, żyją obecnie trzy wyjątkowe wilki. Ich śnieżnobiała sierść, potężne szczęki i masa ciała zbliżająca się do 80 kg to nie przypadek – to efekt zaawansowanej inżynierii genetycznej. Naukowcy z firmy Colossal Biosciences ogłosili narodziny genetycznie zmodyfikowanych szczeniąt, które mają przypominać wymarłe ponad 10 tysięcy lat temu wilki straszne (Canis dirus).

Choć nowe wilki nie są prawdziwymi wilkami strasznymi, to naukowcy wykorzystali DNA wydobyte z pradawnych szczątków – zęba sprzed 13 000 lat z Ohio i fragmentu czaszki sprzed 72 000 lat z Idaho – aby odwzorować wybrane cechy tych drapieżników. Przebadane geny zostały zmodyfikowane przy użyciu technologii CRISPR, a następnie wprowadzone do komórki jajowej psa domowego. Ciąża również przebiegała u surogatek z tej samej gatunkowej linii.

Nowonarodzone wilki osiągną docelowo około 140 funtów (czyli blisko 64 kg), a ich wygląd faktycznie może przypominać mityczne wilki straszne znane z epoki lodowcowej. Jednak według naukowców z zewnątrz, takich jak biolog Vincent Lynch z Uniwersytetu w Buffalo, to wciąż tylko powierzchowne podobieństwo.

Nie jesteśmy w stanie w pełni przywrócić wymarłego gatunku, możemy jedynie stworzyć coś, co wygląda podobnie – podkreśla.

Brak dzikich rodziców, od których młode mogłyby nauczyć się zachowań łowieckich i społecznych, także sprawia, że nawet jeśli wyglądają jak wilki straszne, ich zachowanie będzie inne.

Prawdopodobnie nigdy nie nauczą się ostatecznego ruchu, jakim było powalenie ogromnego jelenia – mówi Matt James, specjalista ds. opieki nad zwierzętami w Colossal.

To nie pierwszy projekt firmy Colossal – wcześniej zapowiadano próby stworzenia organizmów przypominających mamuty włochate i dodo. Ale równolegle z eksperymentami nad wilkami strasznymi, naukowcy ogłosili także sukces w klonowaniu czterech rzadkich wilków czerwonych z południowo-wschodnich rejonów USA. Zabieg miał na celu wzmocnienie puli genetycznej tego zagrożonego gatunku, który przetrwał niemal wyłącznie w niewoli.

Choć eksperci tacy jak Christopher Preston z Uniwersytetu Montany widzą w tym postępie potencjał dla przyszłości ochrony zagrożonych gatunków, to podkreślają również ograniczenia i etyczne wyzwania. Sam proces pozyskiwania komórek do klonowania – choć mniej inwazyjny niż inne metody – nadal wymaga np. usypiania dzikich osobników w celu pobrania krwi.

Projekt przyciągnął uwagę nawet na szczeblu rządowym – przedstawiciele Colossal spotkali się w marcu z urzędnikami Departamentu Spraw Wewnętrznych USA. Sekretarz Doug Burgum określił to jako „eksplozję naukowego zachwytu”, choć inni badacze studzą entuzjazm, przypominając, że żadne laboratoryjne stworzenie nie odtworzy w pełni funkcji ekologicznych dawno wymarłych gatunków.

Choć szczenięta z białą sierścią i silnymi szczękami są imponującym osiągnięciem biotechnologii, pytanie pozostaje otwarte: czy naprawdę da się przywrócić naturę z przeszłości, czy tylko ją naśladować?