Leonberger to rasa, która przyciąga wzrok wszędzie tam, gdzie się pojawi. Ogromna sylwetka, lwia grzywa i pełne ciepła spojrzenie sprawiają, że trudno przejść obok niego obojętnie. Choć jego rozmiar bywa onieśmielający, w sercu leonberger to pies rodzinny, oddany i zrównoważony. W ciągu ostatnich dekad zyskał popularność zarówno jako pies towarzysz, jak i uczestnik pokazów, a jego unikalne połączenie siły i łagodności budzi zainteresowanie hodowców oraz miłośników psów na całym świecie.

Historia rasy i jej rozwój

Leonberger narodził się w XIX wieku w niemieckim mieście Leonberg, w Badenii-Wirtembergii. Jego twórcą był Heinrich Essig – radny miejski i pasjonat kynologii, który pragnął stworzyć psa przypominającego lwa, symbol miasta Leonberg. W tym celu skrzyżował nowofundlanda, bernardyna i pirenejskiego psa górskiego. Efektem tych zabiegów stał się pies olbrzymi, majestatyczny, a jednocześnie wszechstronny – potrafił pracować jako pies pociągowy, stróżujący i towarzyszący.

W XIX wieku leonbergery trafiły na dwory europejskie, gdzie zyskały uznanie wśród arystokracji. Posiadali je m.in. car Mikołaj II oraz cesarzowa Austrii, Elżbieta Bawarska, znana jako Sisi. W czasie wojen światowych populacja leonbergerów dramatycznie się zmniejszyła – po II wojnie światowej ocalało zaledwie kilkanaście psów, co wymagało odbudowy rasy praktycznie od podstaw. Dziś leonberger uchodzi za jedną z najbardziej spektakularnych i przy tym najrzadszych ras molosów w Europie.

Informacje ogólne

• Wysokość w kłębie: samiec 72–80 cm, samica 65–75 cm
• Waga: samiec 60–80 kg, samica 45–60 kg
• Długość życia: średnio 8–10 lat
• Sierść: długa, gęsta, z podszerstkiem, tworzy charakterystyczną „lwią grzywę” u samców
• Umaszczenie: żółto–rude, piaskowe, czerwonawe z czarną maską
• Temperament: spokojny, cierpliwy, oddany rodzinie, czujny wobec obcych, ale nieagresywny

Leonberger wyróżnia się zdolnością do adaptacji – potrafi być opiekunem dzieci, partnerem do wędrówek, a przy tym czuwa nad domem, choć w przeciwieństwie do owczarków nie reaguje nerwowo.

Wygląd fizyczny

Sylwetka leonbergera przypomina wydłużony prostokąt – pies jest nieco dłuższy niż wyższy. Głowa szeroka, proporcjonalna, z wyraźnie zaznaczonym stopem, ozdobiona gęstą sierścią. Uszy średniej wielkości, wysoko osadzone, przylegające do głowy, kształtem przypominają liść laurowy. Oczy średnie, migdałowe, zawsze w ciepłym odcieniu brązu – ich wyraz określany bywa jako „łagodny i mądry”.

Ogon obficie owłosiony, noszony nisko, w ruchu uniesiony, ale nigdy zakręcony. Sierść średnio długa do długiej, twarda w dotyku, z gęstym podszerstkiem. U samców szczególnie imponująca jest kryza na szyi i klatce piersiowej, przypominająca lwią grzywę.

Charakter i usposobienie

Leonberger jest spokojny, zrównoważony i niezwykle cierpliwy. To pies rodzinny, który doskonale odnajduje się w towarzystwie dzieci – wykazuje wobec nich łagodność, podobną do bernardyna. Wobec obcych zachowuje dystans, ale nie reaguje agresją. Z innymi zwierzętami zwykle żyje w zgodzie, choć jego gabaryty mogą być wyzwaniem w interakcjach z małymi psami.

Nie jest psem nadmiernie niezależnym – potrzebuje bliskości i źle znosi samotność. W porównaniu do innych molosów, takich jak mastif czy dog niemiecki, leonberger wykazuje większą cierpliwość i spokój w codziennym życiu.

Zdrowie

Jak wiele dużych ras, leonberger ma predyspozycje do chorób ortopedycznych, takich jak dysplazja stawów biodrowych i łokciowych. Narażony jest także na osteosarcoma (nowotwór kości) oraz kardiomiopatię rozstrzeniową. Ze względu na rozmiar serca i szybkość wzrostu szczeniąt konieczne są regularne badania kardiologiczne i ortopedyczne. Ich przeciętna długość życia (8–10 lat) jest typowa dla ras olbrzymich, jednak przy odpowiedniej opiece mogą dożywać 11–12 lat.

Potrzeby ruchowe

Choć leonberger wygląda jak kanapowiec, potrzebuje codziennej aktywności. Długie spacery, pływanie i umiarkowany wysiłek fizyczny są dla niego najlepsze – nie powinien jednak wykonywać intensywnych treningów biegowych, które nadmiernie obciążają stawy. Idealny dom to taki z ogrodem, ale leonberger odnajdzie się również w mieszkaniu, jeśli właściciel zapewni mu odpowiednią dawkę ruchu i zajęcia umysłowe.

Szkolenie

Leonberger jest inteligentny, ale wrażliwy. Najlepiej reaguje na metody pozytywnego wzmocnienia, oparte na pochwałach i nagrodach. Zbyt ostra tresura prowadzi do zamknięcia się psa w sobie i braku współpracy. Szkolenie należy rozpocząć jak najwcześniej, już w wieku szczenięcym, aby ułożyć psa o masie dorosłego człowieka. Wymaga konsekwentnego, ale łagodnego przewodnika – nie nadaje się dla osób zupełnie niedoświadczonych.

Pielęgnacja

Pielęgnacja leonbergera to wyzwanie. Sierść wymaga czesania minimum 2–3 razy w tygodniu, a w okresie linienia – codziennie. Kąpiel co 6–8 tygodni jest wskazana, szczególnie jeśli pies często pływa. Trzeba regularnie kontrolować uszy, które ze względu na ich budowę są narażone na zapalenia. Zęby wymagają higieny, a pazury – przycinania, choć często ścierają się naturalnie. Pielęgnacja nie zawsze wymaga groomera, ale właściciel powinien zaopatrzyć się w dobrej jakości szczotki i odżywki do sierści.

Ciekawostki

1. Leonberger był używany jako pies pociągowy – potrafił ciągnąć wózki z mlekiem czy drewnem.
2. W Szwajcarii wykorzystywano go w ratownictwie wodnym, podobnie jak nowofundlandy.
3. Rasa wystąpiła w filmie „Turner i Hooch” – choć główną rolę grał dog de Bordeaux, w tle pojawiały się leonbergery.

Cena i koszty utrzymania

Szczeniak leonbergera z legalnej, zarejestrowanej hodowli kosztuje od 7000 do 12 000 zł. Miesięczne koszty utrzymania są wysokie – samo wyżywienie psa tej wielkości to minimum 400–600 zł, a wysokiej jakości karma lub dieta BARF mogą podnieść wydatki do 800–1000 zł. Do tego należy doliczyć regularne wizyty u weterynarza (szczególnie badania ortopedyczne i kardiologiczne), co oznacza roczne koszty rzędu kilku tysięcy złotych.

Dla kogo to odpowiednia rasa?

Leonberger to pies dla osób z doświadczeniem w pracy z dużymi rasami. Najlepiej odnajduje się w rodzinach z dziećmi, które potrafią szanować psa i nie traktować go jak maskotki. Sprawdzi się u osób aktywnych, lubiących spacery i przebywanie na świeżym powietrzu, ale nie u sportowców oczekujących psa do biegania na długie dystanse. Seniorzy mogą docenić jego spokój, ale muszą wziąć pod uwagę trudności związane z gabarytami i siłą tego psa.

Podsumowanie

Leonberger to rasa wyjątkowa – monumentalna, ale jednocześnie pełna czułości. Wyróżnia się nie tylko wyglądem przypominającym lwa, lecz także spokojnym, zrównoważonym charakterem. To pies wymagający konsekwentnej opieki, odpowiedniej przestrzeni i regularnej pielęgnacji, ale w zamian oferuje bezwarunkowe oddanie i majestatyczną obecność. Dla właściwego opiekuna staje się nie tylko towarzyszem, ale prawdziwym członkiem rodziny, którego obecność trudno przecenić.