Szwajcarski Pies Pasterski rasa ta została opracowana jako wszechstronny pies pracujący, pasący bydło, ciągnący wózki i stojący na straży. W dzisiejszych czasach Swissy cieszą się życiem rodzinnego zwierzaka, ale ze względu na swoje dziedzictwo zawodowe lubi być zajęty.

Ta potężna rasa przoduje we wszystkich rodzajach psich sportów, od agility po ciągnięcie ciężarów. Chociaż są bardzo czułe i wesołe, są również dużymi psami i nie nadają się dla początkujących właścicieli. Dla aktywnej, doświadczonej, kochającej psy rodziny z dużym domem, ten szczeniak może idealnie pasować.

Szwajcarski Pies Pasterski – Charakterystyka Rasy

Przystojny, czujny i potężny Wielki Szwajcarski Pies Pasterski — lub Swissy, jak nazywają ich fani — jest stosunkowo nieznany poza grupą oddanych entuzjastów. Ale jeśli jesteś właścicielem jednego z tych dużych, uderzających psów, bądź przygotowany na to, że odwróci wiele głów. Właściciele tej rasy są często pytani: „Co to za pies?” Ważący znacznie ponad 45kg. Szwajcarski Pies Pasterski w połączeniu z ich głośnym szczekaniem czynią z nich dobrego psa stróżującego. Ale w głębi serca są łagodnymi psiakami, oddanymi rodzinie i kochającymi dzieci. Chociaż potrzebują miejsca, aby rozprostować nogi – to nie jest pies mieszkalny – potrzebują tylko umiarkowanej ilości ruchu .Pierwotnie hodowany do zaganiania bydła, ciągnięcia wozów i służenia jako pies stróżujący, współczesny Swissy lubi mieć pracę do wykonania. Doskonale radzą sobie w zawodach posłuszeństwa, agility, a także dobrze sobie radzą w podciąganiu ciężarów, pasterstwie, wędrówkach w stadzie i wszechstronności. Swissy służył również jako pies terapeutyczny oraz pies poszukiwawczy i ratowniczy.Ponieważ są tak duże, gdy są w pełni dorosłe, ważne jest, aby wcześnie rozpocząć trening posłuszeństwa i socjalizację – ucząc psa przyjaźni z innymi psami i ludźmi. I bądź przygotowany na długi okres szczenięcia: Szwajcar wolno dojrzewa, zarówno fizycznie, jak i psychicznie, i może pozostać szczeniakiem do trzeciego roku życia. Chociaż Swissy nie jest odpowiednią rasą dla wszystkich, ci, którzy chcą kochać, trenować i opiekować się tym dużym psem, będą cieszyć się wspaniałym towarzystwem.

– Ze względu na duże rozmiary Swissy nie nadaje się do mieszkania lub mieszkania. Idealny jest dom z ogrodzonym podwórkiem.

– Szwajcarski Pies Pasterski został wyhodowany do pracy i lubi mieć pracę do wykonania. Trening posłuszeństwa może dać im potrzebną stymulację umysłową i jest niezbędny do radzenia sobie z psem tej wielkości.

– Chociaż generalnie dobrze dogadują się z dziećmi, Swissy to duży pies, który może przypadkowo przewrócić małe dziecko.

– Szwajcarski Pies Pasterski jest podatny na przegrzanie. Trzymaj je w pomieszczeniu z klimatyzacją lub przed wentylatorami, gdy jest gorąco i poczekaj, aż ostygnie, aby je ćwiczyć.

– Niektóre szwajcarskie psy pasterskie gonią małe zwierzęta. Aby zapewnić bezpieczeństwo kotu sąsiada — a także swojemu psu — upewnij się, że podwórko jest bezpiecznie ogrodzone i trzymaj je na smyczy, gdy jesteś poza domem.

– Aby mieć zdrowego psa, nigdy nie kupuj szczeniaka od nieodpowiedzialnego hodowcy, hodowcy szczeniąt lub sklepu zoologicznego.

Historia

Wielki szwajcarski pies pasterski jest uważany za jedną z najstarszych ras psów w Szwajcarii. Istnieje kilka teorii na temat pochodzenia Swissy. Najbardziej popularne jest to, że są potomkami dużych psów podobnych do mastifów, które zostały przywiezione w Alpy przez najeźdźców rzymskich legionów.

Przodkowie Swissy służyli jako psy pasterskie, stróżujące i pociągowe. Swego czasu uważano, że Swissy był jedną z najpopularniejszych ras w Szwajcarii. Jednak w XX wieku ich liczba zmalała, prawdopodobnie dlatego, że ich tradycyjne prace na szwajcarskich farmach zostały przejęte przez inne rasy psów lub maszyny.

W 1908 roku badacz psów, Albert Heim, zauważył dwa psy podczas jubileuszu Szwajcarskiego Związku Kynologicznego, wymienione jako „krótkowłose berneńskie psy pasterskie”. Heim rozpoznał psy jako dużych przedstawicieli typu Sennenhund, rodziny składającej się z czterech ras, do której należy Swissy.

Heim lobbował za uznaniem psów za odrębną rasę, aw 1909 roku Szwajcarski Związek Kynologiczny wpisał Wielkiego Szwajcarskiego Psa Pasterskiego (Grosser Schweizer Sennenhund) do Szwajcarskiej Księgi Rodowodowej.

Od tego czasu popularność rasy rosła powoli, ale systematycznie. W 1968 roku pierwsze szwajcarskie psy pasterskie zostały sprowadzone do Stanów Zjednoczonych, a wkrótce potem powstał Amerykański Klub Wielkiego Szwajcarskiego Psa Pasterskiego. Swissy został uznany przez American Kennel Club w 1995 roku jako członek Grupy Roboczej.

Rozmiar – Szwajcarski Pies Pasterski

Samce mają od 65 do 71cm wzrostu i ważą od 55 do 65 fkg. Samice mają od 60 do 65 cm wzrostu i ważą od 45 do 55 kg. Wiele psów może być mniejszych lub większych niż średnia.

Osobowość

Osobowość Swissy jest łagodna, czujna i uwielbia zabawę. Nie są to jednak łatwe, popychające psy; są pewnymi siebie psami z własnymi pomysłami i czasami potrafią być uparte. Ze względu na swoją odważną osobowość, szwajcarskie psy najlepiej radzą sobie z właścicielami, którzy potrafią być życzliwymi, ale pewnymi siebie liderami.

Ta rasa jest czujna i spostrzegawcza, zawsze szuka czegoś nie tak. To, plus ich głośne szczekanie, które ostrzega cię, gdy szpiegują coś niezwykłego, czyni z nich dobrego psa stróżującego, chociaż zazwyczaj nie są agresywne.

Na temperament wpływa wiele czynników, w tym dziedziczność, szkolenie i socjalizacja. Szczenięta o miłym temperamencie są ciekawskie i chętne do zabawy, chętnie podchodzą do ludzi i są przez nich trzymane. 

Jeśli możesz, możesz chcieć poznać jednego lub oboje rodziców szczeniaka, aby upewnić się, że mają przyjemny temperament, z którym czujesz się komfortowo. Spotkanie z rodzeństwem lub innymi krewnymi rodziców jest również pomocne w ocenie, jaki będzie szczeniak, gdy dorośnie.

Jak każdy pies, Szwajcarski Pies Pasterski potrzebuje wczesnej socjalizacji – kontaktu z wieloma różnymi ludźmi, widokami, dźwiękami i doświadczeniami – kiedy jest młody. Socjalizacja pomaga zapewnić, że szczeniak Swissy wyrośnie na wszechstronnego psa.

Zapisanie ich do szczenięcej klasy przedszkolnej to świetny początek. Regularne zapraszanie gości i zabieranie psa do zatłoczonych parków, sklepów, w których psy są akceptowane, oraz na spokojne spacery w celu spotkania się z sąsiadami, również pomogą mu doskonalić umiejętności społeczne.

Zdrowie

Szwajcarski Pies Pasterski są ogólnie zdrowe, ale jak wszystkie rasy, są podatne na pewne schorzenia. Nie wszystkie szwajcarskie psy zachorują na którąkolwiek lub wszystkie z tych chorób, ale ważne jest, aby być ich świadomym, jeśli rozważasz tę rasę.

Oto kilka problemów zdrowotnych, które czasami występują u dużych szwajcarskich psów pasterskich:

• Dysplazja stawu biodrowego: Jest to dziedziczny stan, w którym kość udowa nie pasuje ściśle do stawu biodrowego. Niektóre psy wykazują ból i kulawiznę na jednej lub obu tylnych łapach, ale inne nie wykazują zewnętrznych oznak dyskomfortu. (Badanie rentgenowskie jest najpewniejszym sposobem zdiagnozowania problemu.) Tak czy inaczej, artretyzm może rozwinąć się wraz z wiekiem psa. Psy z dysplazją stawu biodrowego nie powinny być hodowane.
  
• Dysplazja stawu łokciowego: Podobnie jak dysplazja stawu biodrowego, jest to również choroba zwyrodnieniowa. Uważa się, że jest to spowodowane nieprawidłowym wzrostem i rozwojem, co skutkuje zniekształconym i osłabionym stawem. Choroba ma różny stopień nasilenia: pies może po prostu rozwinąć zapalenie stawów lub może stać się kulawy. Leczenie obejmuje operację, kontrolę masy ciała, postępowanie medyczne i leki przeciwzapalne.
  
• Osteochondroza Dissecans (OCD): Ten stan ortopedyczny, spowodowany nieprawidłowym wzrostem chrząstki w stawach, zwykle występuje w łokciach, ale obserwowano go również w ramionach. Powoduje to bolesne usztywnienie stawu, do tego stopnia, że ​​pies nie jest w stanie zgiąć łokcia. Można go wykryć u psów już w wieku od czterech do dziewięciu miesięcy. Do jego rozwoju może przyczynić się przekarmianie karmami dla szczeniąt lub karmami wysokobiałkowymi.
  
• Zwichnięcie rzepki: znane również jako poślizgowe kolano. Rzepka to rzepka. Zwichnięcie oznacza przemieszczenie części anatomicznej (jak kość w stawie). Zwichnięcie rzepki występuje, gdy staw kolanowy (często tylnej nogi) wsuwa się i wysuwa, powodując ból. Może to być paraliżujące, chociaż wiele psów prowadzi stosunkowo normalne życie z tą chorobą.
  
• Skręt żołądka:Nazywany również wzdęciem, jest stanem zagrażającym życiu, który może wpływać na duże psy o głębokiej klatce piersiowej, takie jak Swissy. Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli otrzymują jeden duży posiłek dziennie, jedzą szybko, piją duże ilości wody po jedzeniu i energicznie ćwiczą po jedzeniu. Wzdęcia częściej występują u starszych psów. GDV występuje, gdy żołądek jest rozdęty gazem lub powietrzem, a następnie skręca się (skręcenie). Pies nie jest w stanie bekać ani wymiotować, aby pozbyć się nadmiaru powietrza z żołądka, a normalny powrót krwi do serca jest utrudniony. Spada ciśnienie krwi i pies wpada w szok. Bez natychmiastowej pomocy medycznej pies może umrzeć. Podejrzewaj wzdęcia, jeśli twój pies ma rozdęty brzuch i nadmiernie się ślini i wymiotuje bez wymiotów. Mogą być również niespokojne, przygnębione, ospałe i słabe, z szybkim biciem serca. 
  
• Skręt śledziony: Ten stan występuje, gdy śledziona obraca się, powodując jej rozszerzenie i nabrzmienie krwią. Objawy nie zawsze są oczywiste, ale mogą obejmować wymioty, gorączkę, blade dziąsła i tkliwość. Skręt śledziony wymaga natychmiastowej opieki lekarza weterynarii i konieczne jest chirurgiczne usunięcie śledziony.
  
• Zaćma: Zaćma powoduje zmętnienie soczewki oka, co powoduje słabe widzenie. Oko (oczka) psa będzie miało mętny wygląd. Zaćma zwykle występuje w starszym wieku i czasami można ją usunąć chirurgicznie, aby poprawić widzenie.
  
• Distichiasis: Jest to stan, w którym dodatkowe rzęsy (rzęski) wyrastają z gruczołów górnej lub dolnej powieki. Mieszek włosowy rozwija się głęboko w gruczołach, a nie na powierzchni skóry. W miarę wzrostu włos podąża za przewodem gruczołu i wychodzi z otworu gruczołu wzdłuż gładkiej powierzchni brzegu powieki. W wielu przypadkach rzęsy te ocierają się o rogówkę, powodując podrażnienie i łzawienie, a czasami otarcia rogówki.
  
• Entropion: Entropion to wewnętrzne zwijanie powieki. Zwykle dotyczy dolnej powieki obu oczu, powodując podrażnienie i utratę wzroku. Zwykle występuje, zanim pies skończy rok; operacja mająca na celu rozwiązanie problemu jest zwykle wstrzymywana do czasu osiągnięcia przez psa dorosłości.
  
• Panosteitis: Powszechnie nazywany Pano, ten stan powoduje samoograniczającą się kulawiznę. W wieku około pięciu do dwunastu miesięcy pies może utykać na jedną nogę, potem na drugą, a potem zatrzymuje się. Zwykle nie ma długotrwałych skutków. Odpoczynek i ograniczona aktywność mogą być konieczne przez jakiś czas, jeśli pies odczuwa ból.
  
• Swissy Lick: Ta tajemnicza dolegliwość powoduje, że pies gorączkowo liże lub połyka wszystko, co znajdzie się w zasięgu jego wzroku. Przyczyna jest nieznana, chociaż wydaje się, że jest związana z silnym bólem żołądkowo-jelitowym. Jest leczony lekami redukującymi gazy i kwasy. Szwajcarska lizawka jest bardziej powszechna wśród młodych psów, ale seniorzy również mogą ją dostać.

Opieka – Szwajcarski Pies Pasterski

Szwajcarski Pies Pasterski nie nadaje się do życia w mieszkaniu. Ponieważ jest to duży, pracujący pies, potrzebuje miejsca do wędrowania – idealny jest dom z dużym, bezpiecznie ogrodzonym podwórkiem. Nie musisz jednak zapisywać się na maraton; potrzebują tylko umiarkowanej ilości ćwiczeń.

Dzięki swojemu szwajcarskiemu pochodzeniu rasa ta jest naturalnie przystosowana do zimnego klimatu i uwielbia bawić się w śniegu. Drugą stroną jest to, że są podatne na udar cieplny. Nie pozwól im forsownie ćwiczyć, gdy jest gorąco; podczas upałów ogranicz wyjścia do chłodnych wczesnych poranków lub wieczorów. W upalne dni trzymaj je w środku z wentylatorami lub klimatyzacją. Jeśli muszą przebywać na zewnątrz, upewnij się, że mają cień i oczywiście dużo wody.

Będziesz musiał zachować szczególną ostrożność, jeśli wychowujesz szwajcarskiego szczeniaka. Podobnie jak wiele dużych ras, Swissy szybko rosną w wieku od czterech do siedmiu miesięcy, co czyni je podatnymi na zaburzenia kości i urazy.

Przechowuj swojego szczeniaka Swissy na wysokiej jakości, niskokalorycznej diecie, która zapobiega zbyt szybkiemu wzrostowi. Nie pozwalaj im biegać i bawić się na twardych powierzchniach, takich jak chodnik, skakać lub ciągnąć ciężarów, dopóki nie skończą co najmniej dwóch lat, a ich stawy nie będą w pełni ukształtowane. Normalna zabawa na trawie jest w porządku, podobnie jak zajęcia agility dla szczeniąt.

Jak wszystkie psy, Swissy musi być uspołeczniony – nauczony przyjaznego stosunku do innych psów i ludzi – począwszy od szczenięcia. Przedszkole dla szczeniąt i zajęcia z posłuszeństwa to świetny sposób na socjalizację swojego Szwajcara i nauczenie go dobrych psich manier.

A teraz, jeśli chodzi o tresurę : chociaż każdy pies jest inny, miłośnicy Swissy twierdzą, że rasa na ogół powoli przyzwyczaja się do tresury. Powód nie jest do końca jasny. Ale jeśli używasz skrzynek i trzymasz się dobrej rutyny, Twój Swissy zrozumie ogólną koncepcję treningu domowego w ciągu tygodnia lub dwóch od przybycia do nowego domu. Ale nie licz na to, że będą całkowicie niezawodne w domu, aż do wielu miesięcy później.

Szczotkuj zęby co najmniej dwa lub trzy razy w tygodniu, aby usunąć kamień nazębny i bakterie, które się w nim czają. Codzienne szczotkowanie jest jeszcze lepsze, jeśli chcesz zapobiegać chorobom dziąseł i nieświeżemu oddechowi.

Przycinaj pazury raz lub dwa razy w miesiącu, jeśli Twój pies nie ściera ich naturalnie, aby zapobiec bolesnym łzom i innym problemom. Jeśli słyszysz, jak stukają o podłogę, oznacza to, że są za długie. Pazury u psów mają naczynia krwionośne, a jeśli przytniesz zbyt daleko, możesz spowodować krwawienie, a twój pies może nie współpracować, gdy następnym razem zobaczy, jak wychodzą obcinacze do paznokci. Tak więc, jeśli nie masz doświadczenia w przycinaniu pazurów psa, poproś weterynarza lub groomera o wskazówki.

Ich uszy należy sprawdzać co tydzień pod kątem zaczerwienienia lub nieprzyjemnego zapachu, co może wskazywać na infekcję. Kiedy sprawdzasz uszy psa, wytrzyj je wacikiem zwilżonym delikatnym środkiem do czyszczenia uszu o zrównoważonym pH, aby zapobiec infekcjom. Nie wkładaj niczego do kanału słuchowego; po prostu oczyść ucho zewnętrzne.

Karmienie

To, ile Twój dorosły pies zjada, zależy od jego wielkości, wieku, budowy, metabolizmu i poziomu aktywności. Psy to jednostki, tak jak ludzie, i nie wszystkie potrzebują takiej samej ilości jedzenia. Jest rzeczą oczywistą, że bardzo aktywny pies będzie potrzebował więcej niż kanapowy pies. Jakość karmy dla psów, którą kupujesz, również ma znaczenie – im lepsza karma dla psów, tym dalej pójdzie w kierunku odżywienia twojego psa i tym mniej jej będziesz musiał wstrząsnąć do miski psa.

Utrzymuj swojego Swissy w dobrej formie, odmierzając jego jedzenie i karmiąc je dwa razy dziennie, zamiast cały czas zostawiać jedzenie. Jeśli nie masz pewności, czy ma nadwagę, przeprowadź badanie wzroku i test praktyczny.

Najpierw spójrz z góry na swojego psa. Powinieneś widzieć talię. Następnie połóż dłonie na plecach, kciuki wzdłuż kręgosłupa, z palcami skierowanymi w dół. Powinieneś być w stanie wyczuć, ale nie zobaczyć ich żeber bez konieczności silnego naciskania. Jeśli nie możesz, potrzebują mniej jedzenia i więcej ruchu.

Musisz porozmawiać ze swoim lekarzem weterynarii o indywidualnych potrzebach żywieniowych Twojego psa. Ogólnie zalecana dzienna porcja dla dorosłego szwajcarskiego psa pasterskiego to cztery do pięciu filiżanek wysokiej jakości suchej karmy dziennie, podzielonej na dwa posiłki.

Szczenięta dużych ras, takie jak Swissy, potrzebują powolnego, stałego wzrostu, aby zapobiec problemom ortopedycznym, takim jak dysplazja stawu biodrowego . Wychowuj je na diecie przeznaczonej dla psów dużych ras lub na karmie dla dorosłych psów. Niezależnie od wybranej diety nie należy przesadzać z poziomem białka, tłuszczu i kalorii: zalecane jest od 22 do 24 procent białka i od 12 do 15 procent tłuszczu.

Aby uzyskać więcej informacji na temat karmienia Swissy, zapoznaj się z naszymi wskazówkami dotyczącymi kupowania odpowiedniej karmy , karmienia szczeniaka i karmienia dorosłego psa .

Kolor sierści i pielęgnacja

Szwajcarski Pies Pasterski ma gęsty płaszcz okrywowy o długości około 2 do 4 cm i gruby podszerstek. Rasa zrzuca minimalnie przez większość czasu, z wyjątkiem „wydmuchów” dwa razy w roku, kiedy pojawia się podszerstek. Kolor jest wyraźny, z czarną sierścią i rdzawymi i białymi znaczeniami na twarzy i ciele.

Pielęgnacja Swissy nie jest strasznie skomplikowana – krótka sierść jest łatwa w pielęgnacji, a rasa jest naturalnie czysta. Szczotkowanie raz lub dwa razy w tygodniu plus kąpiel w razie potrzeby (zwykle co miesiąc) z łagodnym szamponem dla psów wystarczy, aby Swissy wyglądał ostro.

Zacznij przyzwyczajać swojego Swissy do szczotkowania i badania, gdy jest szczeniakiem. Często dotykaj ich łap – psy są drażliwe w stosunku do ich stóp – i zaglądaj do ich pyska. Spraw, aby pielęgnacja była pozytywnym doświadczeniem pełnym pochwał i nagród, a położysz podwaliny pod łatwe egzaminy weterynaryjne i inne czynności, gdy dorosną.

Podczas pielęgnacji sprawdzaj, czy nie ma ran, wysypek lub oznak infekcji, takich jak zaczerwienienie, tkliwość lub stan zapalny na skórze, w nosie, ustach i oczach oraz na stopach. Oczy powinny być czyste, bez zaczerwienienia i wydzieliny. Twoje staranne cotygodniowe badanie pomoże Ci wcześnie wykryć potencjalne problemy zdrowotne.

Dzieci I Inne Zwierzęta

Szwajcarski Pies Pasterski cieszy się uwagą i towarzystwem młodych ludzi, jeśli ma się z nimi dużo kontaktu, począwszy od szczenięcia, a dzieci są uczone traktowania psa z troską i szacunkiem. Jednak małych dzieci nigdy nie należy pozostawiać bez nadzoru z żadnym psem. Nawet jeśli Swissy chce dobrze, jest to duży, silny pies, a Swissy może łatwo przypadkowo przewrócić małe dziecko.

Jak w przypadku każdej rasy, zawsze należy uczyć dzieci, jak zbliżać się i dotykać psów, i zawsze nadzorować wszelkie interakcje między psami a małymi dziećmi, aby zapobiec gryzieniu lub pociąganiu za uszy lub ogon ze strony którejkolwiek ze stron.

Naucz swoje dziecko, aby nigdy nie zbliżało się do żadnego psa podczas snu lub jedzenia ani nie próbowało zabierać mu jedzenia. Żaden pies, bez względu na to, jak dobroduszny, nigdy nie powinien być pozostawiony bez nadzoru z dzieckiem.

Dobroduszny Swissy na ogół lubi towarzystwo innych psów i uwielbia brutalne i hałaśliwe zabawy. Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli zostały odpowiednio uspołecznione z innymi psami w młodym wieku. Jak w przypadku każdej rasy, psy tej samej płci, które nie zostały wysterylizowane lub wykastrowane, mogą nie tolerować się nawzajem.

Szwajcarskie psy różnią się pod względem popędu zdobyczy: niektóre będą ścigać wiewiórki, koty i inne małe zwierzęta, a inne nie. Jak w przypadku każdego psa, będziesz miał większe szanse na spokój wśród domowych zwierząt domowych, jeśli wystawisz swojego Swissy’ego na kontakt z innymi zwierzętami od najmłodszych lat i będziesz ostrożny przy wprowadzaniu.

Swissy jest często kupowany bez jasnego zrozumienia, co wiąże się z jego posiadaniem. Istnieje wiele szwajcarskich psów potrzebujących adopcji i / lub opieki zastępczej, a także wiele akcji ratunkowych, których nie wymieniliśmy.

Ponieważ duże szwajcarskie psy pasterskie mają nieco ograniczoną popularność, znalezienie ratunku dla konkretnej rasy może być trudne. Oto kilka organizacji

Forum Wielbicieli Ras Szwajcarskich – http://www.szwajcary.com/index.php