Landseer to rasa, która wzbudza ogromne zainteresowanie nie tylko ze względu na swoją imponującą sylwetkę, ale także niezwykłe usposobienie. Często mylony z nowofundlandem, od którego się wywodzi, landseer wyróżnia się charakterystycznym biało-czarnym umaszczeniem i bardziej elegancką budową. Jest to pies rodzinny, lecz niepozbawiony instynktu ratownika – przez lata zasłynął jako wybitny pływak i towarzysz ludzi pracujących przy wodzie. Dziś cieszy się uznaniem zarówno wśród miłośników psów stróżujących, jak i w rodzinach szukających czułego przyjaciela.

Historia rasy i jej rozwój

Rasa powstała w XIX wieku w Europie, choć jej korzenie sięgają nowofundlandów sprowadzonych z Kanady. To właśnie w Niemczech i Szwajcarii rozpoczęto systematyczną hodowlę psów o wyraźnie biało-czarnym umaszczeniu. Nazwa „landseer” pochodzi od nazwiska angielskiego malarza Sir Edwina Landseera, który często przedstawiał te psy w swoich obrazach, nadając im aurę dumy i heroizmu. Pierwotnie pełniły funkcję ratowników wodnych i pomocników rybaków – słynęły z odwagi i zdolności do holowania ludzi czy łodzi. W XX wieku, dzięki selekcji hodowlanej, landseer wyodrębnił się jako osobna rasa, odmienna od nowofundlanda – smuklejsza, lżejsza i bardziej elegancka w ruchu. Dziś uznawany jest przez FCI (Międzynarodową Federację Kynologiczną), choć w niektórych krajach wciąż traktowany bywa jako odmiana nowofundlanda.

Informacje ogólne

• Wysokość w kłębie: samce 72–80 cm, samice 67–72 cm
• Waga: samce 60–80 kg, samice 50–70 kg
• Długość życia: 8–10 lat
• Typ sierści: długa, gęsta, prosta lub lekko falista, nieprzemakalna
• Umaszczenie: białe z wyraźnie zaznaczonymi czarnymi łatami; głowa najczęściej czarna z białym znaczeniem na pysku
• Temperament: spokojny, zrównoważony, lojalny wobec rodziny, odważny w sytuacjach kryzysowych
• Typowe zachowania: silny instynkt ratowniczy, upodobanie do wody, chęć bliskości z opiekunem

Wygląd fizyczny

Sylwetka landseera przypomina prostokąt – jest nieco dłuższa niż wyższa, co nadaje mu proporcjonalny i harmonijny wygląd. Tułów mocny, ale nie tak ciężki jak u nowofundlanda, dzięki czemu sprawia wrażenie lżejszego i bardziej atletycznego. Głowa szeroka, z wyraźnym stopem, kufa mocna, ale nie przesadnie masywna. Oczy średniej wielkości, ciemnobrązowe, o łagodnym wyrazie. Uszy średnie, trójkątne, o końcach zaokrąglonych – przypominają kształtem liść laurowy i przylegają do policzków. Ogon długi, puszysty, w spoczynku noszony nisko, w ruchu lekko uniesiony. Sierść obfita, gęsta, o strukturze odpornej na wodę – podobnej do futra wydry. Kolory umaszczenia zawsze kontrastowe: czyste białe tło z dużymi czarnymi plamami. Brak symetrii w rozmieszczeniu łat nie jest wadą, wręcz dodaje psu indywidualności.

Charakter i usposobienie

Landseer to pies łagodny, spokojny i oddany rodzinie. W przeciwieństwie do niektórych dużych ras stróżujących nie wykazuje nadmiernej agresji ani lękliwości. Jego cierpliwość wobec dzieci porównuje się często do golden retrievera, choć w dużo większym, „miśkowatym” wydaniu. Wobec obcych jest czujny, ale nie napastliwy – zazwyczaj obserwuje i ocenia sytuację, zanim podejmie działanie. W stosunku do innych psów bywa dominujący, lecz dobrze socjalizowany rzadko szuka konfliktów. Wyjątkową cechą rasy jest miłość do wody – w jeziorze czy rzece zachowuje się jak naturalny ratownik, co wyróżnia go np. od bernardyna, który pełnił funkcję górskiego ratownika.

Zdrowie

Jak większość dużych ras, landseery są narażone na dysplazję stawów biodrowych i łokciowych. Mogą również cierpieć na choroby serca, w tym kardiomiopatię rozstrzeniową. Ze względu na bujną sierść i upodobanie do pływania wymagają dbałości o skórę – zaniedbanie pielęgnacji sprzyja powstawaniu grzybic i hot spotów. Niektóre osobniki mają skłonność do entropium (zawijania powieki). Kontrole weterynaryjne co 6–12 miesięcy pozwalają wcześnie wychwycić typowe schorzenia.

Potrzeby ruchowe

Mimo imponujących rozmiarów landseer nie jest psem hiperaktywnym. Potrzebuje jednak długich spacerów i możliwości swobodnego ruchu – najlepiej w ogrodzie lub na otwartej przestrzeni. Największą przyjemność sprawia mu pływanie; można powiedzieć, że w wodzie porusza się z gracją labradora, choć jest znacznie większy. Nie nadaje się do mieszkania w bloku bez dostępu do terenu i aktywności – brak ruchu prowadzi do otyłości i problemów ze stawami.

Szkolenie

Rasa inteligentna, szybko się uczy, ale bywa niezależna. Najlepiej reaguje na pozytywne metody szkolenia – nagrody, pochwały i konsekwencję. Szkolenie należy rozpocząć wcześnie, ponieważ dorosły landseer ze względu na swoją siłę może być trudny do opanowania. Dobrze sprawdza się w zajęciach z ratownictwa wodnego czy obedience dla dużych ras. Nie poleca się go osobom, które nie miały wcześniej doświadczenia z dużymi psami – wymaga stanowczości i cierpliwości.

Pielęgnacja

Sierść landseera wymaga regularnego szczotkowania, minimum 2–3 razy w tygodniu, aby zapobiec kołtunom i utrzymać ją w dobrej kondycji. W okresie linienia konieczne jest codzienne czesanie. Kąpiele zaleca się co kilka miesięcy lub częściej, jeśli pies często pływa w naturalnych zbiornikach wodnych. Ważna jest pielęgnacja uszu – ze względu na ich budowę i kontakt z wodą mają skłonność do infekcji. Pazury, mimo dużej aktywności, często wymagają regularnego przycinania, ponieważ nie zawsze ścierają się naturalnie. Zęby najlepiej myć kilka razy w tygodniu, aby zapobiec kamieniowi nazębnemu.

Ciekawostki

1. Sir Edwin Landseer, od którego nazwiska pochodzi nazwa rasy, uwieczniał te psy w malarstwie – jego obrazy znacząco wpłynęły na popularność rasy w XIX wieku.
2. Landseery znane są z rekordowych akcji ratunkowych – odnotowano przypadki holowania nawet kilku osób jednocześnie z wody.
3. W Szwajcarii rasa ta była używana jako pies pociągowy, zdolny do ciągnięcia wózków z mlekiem czy drewnem.

Cena i koszty utrzymania

Szczeniak landseera z renomowanej hodowli kosztuje od 6 000 do 10 000 zł, w zależności od rodowodu i jakości miotu. Miesięczne koszty utrzymania to średnio 600–1000 zł – obejmują karmę wysokiej jakości (duże psy wymagają znacznych ilości białka), profilaktykę weterynaryjną oraz pielęgnację. Dodatkowe wydatki to akcesoria dostosowane do gabarytów psa: większe legowiska, miski, smycze czy transportery.

Dla kogo to odpowiednia rasa?

Landseer sprawdzi się u osób z doświadczeniem w opiece nad dużymi psami, które dysponują domem z ogrodem i czasem na codzienną aktywność. Doskonały dla rodzin z dziećmi – jego cierpliwość i spokój czynią go bezpiecznym towarzyszem. Osoby starsze mogą mieć trudności w prowadzeniu tak dużego psa, jeśli nie mają wsparcia. Nie jest to rasa dla początkujących – wymaga konsekwentnego wychowania i zapewnienia odpowiednich warunków.

Podsumowanie

Landseer to olbrzym o sercu ratownika – elegancki, silny i pełen łagodności. Łączy w sobie majestat nowofundlanda i zwinność psa pracującego przy wodzie. Wymaga doświadczonego opiekuna, który zapewni mu ruch, szkolenie i odpowiednią pielęgnację. To rasa, która potrafi odwdzięczyć się wiernością i oddaniem, pozostając wyjątkowym towarzyszem rodziny.