Samojed to średniej wielkości rasa psów pracujących, która niegdyś była cenionym towarzyszem ludu Samojedów z północno-zachodniej Syberii. Pieszczotliwie nazywane Sammies, te wszechstronne psy były wykorzystywane do polowań, ciągnięcia sań, transportu towarów, pasienia reniferów oraz ogrzewania swoich właścicieli, śpiąc na nich w nocy. Z tego względu, samojedy mogą czasami wykazywać silną wolę, ale zawsze są przyjazne, delikatne i oddane.

O muskularnej budowie, zakręconym ogonie i dużych, ciemnych oczach, samojed to imponujący pies typu szpic, który osiąga wysokość od 48 do 61 cm w kłębie i waży od 23 do 27 kg. Często wydają się większe z powodu ich puszystej, białej sierści, która wymaga regularnego szczotkowania i dodatkowej pielęgnacji, szczególnie podczas sezonowych linień. Oprócz intensywnego linienia, przyszli właściciele powinni wiedzieć, że samojedy są szczególnie wokalne. Podczas gdy ich północni krewni, syberyjskie husky, mogą być bardziej skłonne do wycia, samojedy są znane z głośnego szczekania, które często jest wysokie i bardzo donośne. Jeśli szukasz cichego psa, możesz rozważyć inne rasy dużych psów.

Przy rozważaniu zakupu szczeniaka samojeda, zaleca się najpierw adopcję z organizacji ratunkowych lub schronisk, aby zapewnić dom potrzebującemu psu. Jednak jeśli zdecydujesz się na zakup szczeniaka samojeda, kluczowe jest wybranie renomowanego hodowcy. Przeprowadź dokładne badania, aby upewnić się, że hodowca stosuje etyczne praktyki i priorytetowo traktuje dobro swoich psów. Renomowani hodowcy samojedów dbają o zdrowie i temperament swoich psów, przeprowadzają niezbędne badania zdrowotne oraz zapewniają szczeniętom odpowiednie środowisko. Takie podejście gwarantuje, że przyniesiesz do domu zdrowego i szczęśliwego psa, jednocześnie zniechęcając do nieetycznych praktyk hodowlanych.

Szybkie Fakty o Samojedach

Pochodzenie: Rasa psów Samojed, znana również jako Sammies, została nazwana na cześć ludu Samojedów z Syberii, którzy wykorzystywali je jako psy pracujące. Uważa się, że wywodzą się z rodziny szpiców, w tym takich ras jak syberyjski husky i alaskan malamute.

Rozmiar: Samojedy to psy średniej wielkości, przy czym samce są nieco większe od samic. Mają dobrze proporcjonalne ciało z grubą, podwójną sierścią, która pomaga utrzymać ciepło w zimnych warunkach.

Grupa ras: Klasyfikowane jako psy pracujące.

Długość życia: Samojedy żyją od 12 do 15 lat, co jest stosunkowo długim okresem dla psa.

Sierść: Samojedy mają grubą, podwójną sierść, która może być biała, kremowa, w kolorze biszkoptu (szarawo-żółta) lub biała z biszkoptowymi łatami. Podszerstek jest miękki i puszysty, podczas gdy wierzchnia warstwa jest szorstka i prosta. Samojedy mocno linieją dwa razy w roku, wiosną i jesienią.

Temperament: Samojedy są przyjazne i delikatne. Są również bardzo oddane swoim rodzinom i stanowią doskonałych towarzyszy. Zazwyczaj nie są agresywne, ale mogą być ostrożne wobec obcych.

Potrzeby ruchowe: Samojedy są aktywnymi psami i potrzebują co najmniej 30 do 60 minut ćwiczeń dziennie. Może to obejmować spacery, bieganie i zabawę.

Szkolenie: Samojedy są stosunkowo łatwe do szkolenia, ale czasami mogą być uparte. Najlepiej sprawdza się pozytywne wzmocnienie.

Pielęgnacja: Wymagają dużo pielęgnacji, zwłaszcza podczas sezonu linienia. Codziennie szczotkuj swojego samojeda i kąp go w miarę potrzeby.

Ciekawostki: Floppybear i Polarbear, dwa samojedy, przyciągały widzów na festiwalu filmowym Sundance w 2014 roku. Dzięki ich popularności, dokument „Alive Inside” zdobył nagrodę Hulu Best Promotion Sundance Award.

Grupa samojedów prowadziła ekspedycję Roalda Amundsena na Biegun Południowy w 1911 roku ze względu na ich zdolność do poruszania się w trudnych warunkach.

Przegląd Rasy Samojed

Znany jako “uśmiech samojeda”, lekko, ale wyraźnie, podniesione kąciki ust samojeda to znak rozpoznawczy tej radosnej i pogodnej rasy, która widzi życie i swoich bliskich w pozytywnym świetle.

Przywiązanie samojeda do ludzi prawdopodobnie wynika z jego bliskiego związku z ludem Samojedów (obecnie znanym jako Nienieccy), którzy hodowali i wychowywali te psy tysiące lat temu na Półwyspie Tajmyr na Syberii. Psy te ciągnęły sanie, pasły renifery, polowały na zwierzynę i chroniły Samojedów przed drapieżnikami. Żyły także z ludźmi, bawiły się z dziećmi (co nadal uwielbiają) i pomagały utrzymać ciepło w zimnym klimacie.

Do dziś samojedy cieszą się zasłużoną reputacją inteligentnych, dostojnych psów rodzinnych. Często wybierają jedną specjalną osobę w domu, ale są czułe wobec wszystkich członków rodziny. Najszczęśliwsze są wtedy, gdy są częścią życia rodzinnego, dlatego potrzebują kontaktu z ludźmi. W rzeczywistości, pozostawienie samojeda samego na zbyt długo jest najlepszym sposobem, aby uczynić go nieszczęśliwym.

Oprócz swojego uśmiechu, charakterystyczną cechą samojeda jest jego bardzo gęsta, biała sierść. W zimowych miesiącach jest tak gęsta, że ledwo można zobaczyć skórę pod spodem, co oznacza intensywne linienie na wiosnę. Wierzcie lub nie, ale “wełna” samojeda jest ulubiona przez tkaczy; jest czesana, przędzona, a następnie tkana lub dziergana w ciepłe, piękne ubrania.

Mimo że sierść jest piękna, jej pielęgnacja to prawdziwe wyzwanie. Właściciele muszą być skrupulatni w szczotkowaniu, aby uniknąć splątania i kołtunów. Jak można się domyślić, podczas linienia ilość białych włosów w domu, ogrodzie, na meblach i ubraniach może być przytłaczająca. Jednak dla właściciela, który jest w stanie sprostać temu obowiązkowi, zadbany samojed to prawdziwa ozdoba dla oczu.

Pomimo swojej przyjaznej i inteligentnej natury, może być trudny w utrzymaniu. Może być hałaśliwy, wyrażając swoje upodobania i niechęci przez ryki, wycia lub szczekanie. Najlepiej jest utrzymywać tego pracującego psa zajętego, w przeciwnym razie może wykazywać irytujące lub destrukcyjne zachowania, takie jak kopanie, przeskakiwanie przez płot, grzebanie w śmieciach czy gryzienie butów. Jego instynkt łowiecki jest silny, więc trudno mu oprzeć się pogoni za wiewiórkami, królikami czy nawet kotami.

Nawet dobrze wyszkolonemu samojedowi nie można ufać bez smyczy. Szkolenie samojeda to również wyzwanie. Ta rasa jest inteligentna i szybko się uczy, ale trzeba podejść do szkolenia z odpowiednim nastawieniem. Daj mu coś do rozwiązania; nie zanudzaj go powtarzalnymi ćwiczeniami. Agility i tropienie są idealnymi “ćwiczeniami umysłowymi” dla samojeda.

Najważniejsze Cechy Samojeda

Przyjazny i delikatny: są znane z przyjaznego i delikatnego temperamentu. Są bardzo oddane swoim rodzinom i stanowią doskonałych towarzyszy.

Aktywne i zabawne: Samojedy to aktywne psy, które potrzebują co najmniej 30 do 60 minut ćwiczeń dziennie. Może to obejmować spacery, bieganie i zabawę.

Inteligentne i łatwe do szkolenia: Samojedy są stosunkowo łatwe do szkolenia, choć czasami mogą być uparte. Najlepiej reagują na metody szkolenia oparte na pozytywnym wzmocnieniu.

Wymagania pielęgnacyjne: wymagają dużo pielęgnacji, zwłaszcza podczas sezonu linienia. Należy je codziennie szczotkować, aby usunąć luźne włosy i zapobiec kołtunom. Powinny być również kąpane w miarę potrzeb.

Problemy zdrowotne: Niektóre problemy zdrowotne, które mogą dotyczyć samojedów, to dysplazja stawów biodrowych, dysplazja łokci i problemy z oczami. Ważne jest regularne odwiedzanie weterynarza, aby monitorować zdrowie samojeda.

Rozmiar Samojeda

• Samce: Wysokość: 53 do 60 cm. Waga: 23 do 27 kg.
• Samice: Wysokość: 48 do 53 cm. Waga: 23 do 27 kg.

Osobowość Samojeda

Dobrze wychowany samojed to inteligentny, łagodny i lojalny pies. Jest przyjazny i czuły wobec swojej rodziny, w tym dzieci, i dobrze czuje się jako część domowych aktywności. Samojed nie jest psem samotnikiem – lubi bliski kontakt z tymi, z którymi mieszka, i nie nadaje się do pozostawania samemu w kojcu lub na podwórku. Jego lojalność i czujność często czynią go dobrym psem stróżującym.

W głębi duszy samojed nadal jest myśliwym. Prawdopodobnie będzie gonił za małymi zwierzętami, które postrzega jako zdobycz. Dla jego bezpieczeństwa zawsze powinien być na smyczy, gdy nie przebywa w ogrodzie z ogrodzeniem. Temperament samojeda zależy od wielu czynników, w tym dziedziczności, szkolenia i socjalizacji.

Jak każdy pies, samojed potrzebuje wczesnej socjalizacji – kontaktu z różnymi ludźmi, widokami, dźwiękami i doświadczeniami – gdy jest młody. Socjalizacja pomaga zapewnić, że szczeniak samojeda wyrośnie na wszechstronnie rozwiniętego psa. Zapisanie go na zajęcia w psim przedszkolu to świetny początek. Regularne zapraszanie gości do domu, zabieranie go do zatłoczonych parków, sklepów, które akceptują psy, oraz na spacery, aby spotykać sąsiadów, również pomoże mu doskonalić jego umiejętności społeczne.

Zdrowie Samojeda

Samojedy są generalnie zdrowymi psami, ale jak każda rasa, mają skłonność do pewnych schorzeń. Nie wszystkie samojedy będą chorować na te choroby, ale ważne jest, aby być ich świadomym, jeśli rozważasz przyjęcie psa tej rasy.

Jaskra: Jaskra jest definiowana przez zwiększone ciśnienie w oku i występuje w dwóch formach: pierwotnej, która jest dziedziczna, i wtórnej, spowodowanej zmniejszonym przepływem płynu w oku z powodu innych chorób oczu. Objawy to utrata wzroku i ból, a leczenie i rokowania zależą od rodzaju. Jaskra jest leczona chirurgicznie lub kroplami do oczu.

Dysplazja stawów biodrowych: To dziedziczne schorzenie, w którym kość udowa nie pasuje dokładnie do stawu biodrowego. Niektóre psy odczuwają ból i kulawiznę w jednej lub obu tylnych nogach, ale inne nie wykazują widocznych oznak dyskomfortu. (Najpewniejszym sposobem diagnozowania problemu jest badanie rentgenowskie). W każdym przypadku z wiekiem może rozwinąć się zapalenie stawów. Psy z dysplazją biodrową nie powinny być hodowane – jeśli kupujesz szczeniaka, poproś hodowcę o dowód, że rodzice zostali przebadani pod kątem dysplazji biodrowych i są wolni od problemów.

Samoyed Hereditary Glomerulopathy: To genetyczna choroba nerek. Schorzenie jest bardziej poważne u samców, którzy wydają się zdrowi przez pierwsze trzy miesiące życia, aż pojawią się objawy. Śmierć z powodu niewydolności nerek zwykle następuje do 15 miesiąca życia. Samice rozwijają łagodne objawy w wieku 2-3 miesięcy, ale nie cierpią na niewydolność nerek. Obecnie nie ma dostępnego testu genetycznego dla tej choroby, ale badania są w toku.

Zwichnięcie rzepki: Znane również jako “slipped stifles”, to powszechny problem u małych psów. Rzepka to kolano. Zwichnięcie oznacza przemieszczenie części anatomicznej (jak kość w stawie). Zwichnięcie rzepki występuje, gdy staw kolanowy (często tylnej nogi) przesuwa się z miejsca, powodując ból. Może to być kaleczące, chociaż wiele psów prowadzi stosunkowo normalne życie z tą dolegliwością.

Niedoczynność tarczycy: To zaburzenie gruczołu tarczowego. Uważa się, że jest odpowiedzialne za stany takie jak epilepsja, łysienie (wypadanie włosów), otyłość, letarg, hiperpigmentacja, piodermia i inne schorzenia skóry. Jest leczona za pomocą leków i diety.

Cukrzyca (DM): DM to zaburzenie, w którym organizm nie może regulować poziomu cukru we krwi. Cukrzycowy pies będzie miał zdrowy apetyt, ale będzie tracił na wadze, ponieważ jedzenie nie jest efektywnie wykorzystywane. Objawy cukrzycy to nadmierne oddawanie moczu i pragnienie, zwiększony apetyt oraz utrata wagi. Cukrzyca może być kontrolowana za pomocą diety i podawania insuliny.

Postępująca Atrofia Siatkówki (PRA): To rodzina chorób oczu, które obejmują stopniowe pogarszanie się siatkówki. Wczesnym objawem jest ślepota nocna; z czasem psy tracą wzrok również w ciągu dnia. Wiele dotkniętych psów dobrze przystosowuje się do ograniczonego lub utraconego wzroku, o ile ich otoczenie pozostaje niezmienione.

Podzastawkowe zwężenie aorty (SAS): To problem serca spowodowany wąskim połączeniem między lewą komorą a aortą. Może powodować omdlenia, a nawet nagłą śmierć. Zapytaj weterynarza o wykrywanie tej choroby i przepisywanie odpowiedniego leczenia.

Rak: Objawy obejmują nieprawidłowe obrzęki ran lub guzów, rany, które nie goją się, krwawienie z jakiejkolwiek części ciała oraz trudności z oddychaniem lub wydalaniem. Leczenie raka obejmuje chemioterapię, operację i leki.

Syringomyelia (SM): Poważne, przewlekłe schorzenie wpływające na rdzeń kręgowy. Kiedy wypełnione płynem jamy lub torbiele — znane jako syringes — tworzą się w centralnym kanale rdzenia kręgowego, mogą się powiększać i powodować uszkodzenie tkanki rdzenia kręgowego. Proces ten może prowadzić do różnorodnych objawów, od łagodnego dyskomfortu po silny ból i częściowy paraliż. Choroba najczęściej występuje u niektórych ras małych, ale może dotyczyć każdego psa.

Pielęgnacja Samojeda

Aktywny samojed nie nadaje się do życia w mieszkaniu lub kondominium. Najlepszym wyborem jest dom z dużym, dobrze ogrodzonym podwórkiem, szczególnie dla szczeniaka samojeda. Jako pies pracujący, samojed potrzebuje przestrzeni do biegania i zabawy. Utrzymuj go w mentalnej aktywności poprzez regularne szkolenie i sporty dla psów. Pozwolenie mu na nudę może skutkować kopaniem, ucieczkami lub gryzieniem, aby się zabawić. Uwaga: Samojed powinien być zawsze na smyczy, gdy jest w miejscu publicznym; rzadko może oprzeć się pokusie ścigania małych, szybko poruszających się zwierząt.

Dzięki swojemu nordyckiemu pochodzeniu, doskonale czuje się w zimnym klimacie i uwielbia bawić się na śniegu. Z drugiej strony, ze swoją grubą sierścią, może być wrażliwy na upał. Nie pozwalaj mu na intensywne ćwiczenia, gdy jest bardzo gorąco – ogranicz intensywną aktywność do wczesnych godzin porannych lub wieczornych, kiedy jest chłodniej. W ciągu dnia, kiedy jest najcieplej, trzymaj samojeda w domu z wentylatorami lub klimatyzacją.

Jeśli wychowujesz szczeniaka, musisz zachować szczególną ostrożność. Jak wiele dużych ras, samojed szybko rośnie między czwartym a siódmym miesiącem życia, co czyni go podatnym na zaburzenia kostne i urazy. Dobrze sprawdza się dieta wysokiej jakości, niskokaloryczna, która zapobiega zbyt szybkiemu wzrostowi.

Dodatkowo, nie pozwalaj swojemu szczeniakowi samojeda biegać i bawić się na twardych nawierzchniach (takich jak asfalt), skakać nadmiernie ani ciągnąć ciężkich ładunków, dopóki nie skończy co najmniej dwóch lat i jego stawy w pełni się uformują. Normalna zabawa na trawie jest w porządku, podobnie jak zajęcia agility dla szczeniąt z przeszkodami o wysokości jednego cala.

Kolejnym ważnym krokiem w szkoleniu szczeniaka samojeda jest socjalizacja (proces, w którym szczenięta lub dorosłe psy uczą się, jak być przyjaznymi i dogadywać się z innymi psami i ludźmi). Jak każdy pies, może stać się nieśmiały, jeśli nie jest odpowiednio socjalizowany i wystawiany na różne osoby, widoki, dźwięki i doświadczenia, gdy jest młody. Zaleca się również formalne zajęcia dla szczeniąt i posłuszeństwa, aby nauczyć samojeda odpowiednich manier psów.

Karmienie Samojeda

Zalecana dzienna ilość: 1,5 do 2,5 filiżanki wysokiej jakości suchej karmy dziennie, podzielone na dwa posiłki.

Uwaga: Ilość jedzenia, jaką spożywa dorosły pies, zależy od jego wielkości, wieku, budowy, metabolizmu i poziomu aktywności. Szczenięta potrzebują powolnego, równomiernego wzrostu. Karm je dietą wysokiej jakości z 22-24% białka i 12-15% tłuszczu.

Utrzymuj swojego samojeda w dobrej kondycji, mierząc jego jedzenie i karmiąc go dwa razy dziennie, zamiast zostawiać jedzenie na cały dzień. Jeśli nie jesteś pewien, czy pies jest z nadwagą, przeprowadź test wzrokowy i test manualny. Najpierw spójrz na niego z góry. Powinieneś być w stanie zobaczyć talię. Następnie połóż ręce na jego plecach, kciuki wzdłuż kręgosłupa, palce rozłożone w dół. Powinieneś być w stanie wyczuć, ale nie zobaczyć jego żeber bez mocnego naciskania. Jeśli nie możesz, potrzebuje mniej jedzenia i więcej ćwiczeń.

Aby uzyskać więcej informacji na temat karmienia samojeda, zapoznaj się z naszymi wytycznymi dotyczącymi wyboru odpowiedniej karmy, karmienia szczeniaka i karmienia dorosłego psa.

Kolor i Pielęgnacja Sierści

Ma prostą zewnętrzną warstwę sierści i miękki, gęsty podszerstek (często nazywany wełną). Może być czysto biały, biały z biszkoptowymi łatami, kremowy lub biszkoptowy – i mocno linieje. Pielęgnacja może być wymagająca. Codzienne szczotkowanie jest konieczne podczas linienia; raz lub dwa razy w tygodniu, gdy nie linieje.

Należy kąpać co około osiem tygodni lub za każdym razem, gdy wytarza się w błocie lub czymś nieprzyjemnym (co jest bardzo prawdopodobne). Kąpiel to także zobowiązanie czasowe, ponieważ dokładne zmoczenie sierści, spłukanie szamponu i całkowite wysuszenie to proces, który wymaga czasu. Wielu właścicieli decyduje się na zatrudnienie profesjonalnego groomera dla swoich samojedów. Choć jest to kosztowne, pomaga odciążyć właściciela. Mimo to regularne szczotkowanie pozostaje koniecznością.

Szczotkuj zęby swojego psa co najmniej dwa lub trzy razy w tygodniu, aby usunąć nagromadzony kamień nazębny i bakterie, które się w nim kryją. Codzienne szczotkowanie jest jeszcze lepsze, jeśli chcesz zapobiec chorobom dziąseł i nieświeżemu oddechowi.

Przycinaj jego pazury raz lub dwa razy w miesiącu, jeśli nie ścierają się naturalnie, aby zapobiec bolesnym pęknięciom i innym problemom. Jeśli słyszysz ich stukot na podłodze, są za długie. Pies ma naczynia krwionośne w pazurach, więc jeśli przytniesz je za krótko, możesz spowodować krwawienie — i Twój pies może nie chcieć współpracować następnym razem, gdy zobaczy nożyczki do pazurów. Jeśli nie masz doświadczenia w przycinaniu psich pazurów, poproś weterynarza lub groomera o wskazówki.

Jego uszy powinny być sprawdzane co tydzień pod kątem zaczerwienienia lub nieprzyjemnego zapachu, które mogą wskazywać na infekcję. Kiedy sprawdzasz uszy swojego psa, przetrzyj je wacikiem zwilżonym delikatnym, pH-zrównoważonym środkiem do czyszczenia uszu, aby pomóc zapobiegać infekcjom. Nie wkładaj niczego do kanału słuchowego; wystarczy wyczyścić zewnętrzną część ucha.

Przyzwyczajaj swojego go do szczotkowania i badania, gdy jest szczeniakiem. Często dotykaj jego łap – psy są wrażliwe na dotyk w tej okolicy – i zaglądaj do jego ust. Spraw, aby pielęgnacja była pozytywnym doświadczeniem pełnym pochwał i nagród, a ułatwisz sobie badania weterynaryjne i inne zabiegi, gdy pies dorośnie.

Podczas pielęgnacji sprawdzaj, czy nie ma ran, wysypek lub oznak infekcji, takich jak zaczerwienienie, tkliwość lub zapalenie skóry, nosa, jamy ustnej, oczu i łap. Oczy powinny być czyste, bez zaczerwienienia czy wydzieliny. Twoje staranne cotygodniowe badanie pomoże wcześnie wykryć potencjalne problemy zdrowotne.

Dzieci i Inne Zwierzęta

Pies ten jest głęboko przywiązany do swojej rodziny, co zdecydowanie obejmuje dzieci. Prawidłowo socjalizowany naprawdę cieszy się uwagą i towarzystwem młodszych, pod warunkiem, że zostaną one poinstruowane, jak traktować psa z troską i szacunkiem. Ze względu na jego rozmiar i siłę, może łatwo przewrócić małe dziecko, nawet nie zdając sobie sprawy, co się stało, dlatego odpowiedzialny dorosły powinien nadzorować wszystkie interakcje między dziećmi a psami.

Jak w przypadku każdej rasy, zawsze powinieneś uczyć dzieci, jak podchodzić do psów i jak je dotykać, aby zapobiec gryzieniu lub ciągnięciu za uszy czy ogon przez którąkolwiek ze stron. Naucz swoje dziecko, aby nigdy nie podchodziło do psa, gdy ten je lub śpi, ani nie próbowało zabierać mu jedzenia. Żaden pies, bez względu na to, jak przyjazny, nie powinien być kiedykolwiek zostawiony bez nadzoru z dzieckiem.

Samojed o zrównoważonym temperamencie również cieszy się towarzystwem innych psów. Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli od wczesnego wieku był wychowywany z innymi psami. (Jak w przypadku każdej rasy, psy tej samej płci, które nie zostały wykastrowane lub wysterylizowane, mogą być mniej tolerancyjne wobec siebie.) Pamiętaj jednak, że samojed ma wrodzony instynkt pogoni za zdobyczą. Aby harmonijnie współżyć z kotami i innymi zwierzętami w domu, niezbędne jest szkolenie, socjalizacja i odpowiednie wprowadzenie. Po tym zaleca się ścisły nadzór.

Grupy Ratunkowe

Psy te są często kupowane bez pełnego zrozumienia, co wiąże się z ich posiadaniem. Wiele samojedów potrzebuje adopcji lub domu tymczasowego. Istnieje wiele organizacji ratunkowych, które nie zostały wymienione. Jeśli nie widzisz organizacji ratunkowej w swojej okolicy, skontaktuj się z krajowym klubem rasy lub lokalnym klubem rasy, a oni wskażą Ci organizację ratunkową.

Przyjęcie samojeda z grupy ratunkowej to wspaniały sposób na zapewnienie kochającego domu psu w potrzebie.

Samoyedy w potrzebie