Alaskan Malamute pochodzi z surowych krajobrazów Alaski i może poszczycić się niesamowitą siłą, wytrzymałością i niezachwianą lojalnością. Należące do Mahlemutów z Alaski psy te zajmują znaczące miejsce w historii Arktyki. Rozkwitały w zimnym klimacie dzięki grubej sierści. Podwójna warstwa zapewnia izolację przed ujemnymi temperaturami i jest dostępna w różnych kolorach. Obejmuje to odcienie szarości, czerni, bieli i miedzi.

Malamuty to duże, mocne psy, zaprojektowane z myślą o wytrzymałości. Rasa ta, początkowo hodowana do ciągnięcia ciężkich sań na duże odległości, pomagała w transporcie zapasów i zadaniach transportowych. Ta silna etyka pracy pozostaje nieodłączna, dlatego regularne ćwiczenia i stymulacja umysłowa są niezbędne dla ich dobrego samopoczucia. Zaniedbanie tych potrzeb może prowadzić do złośliwego malamuta, dlatego konieczne są angażujące zajęcia i częste przygody na świeżym powietrzu.

Rozważając psa rasy Alaskan Malamute, zaleca się priorytetowe potraktowanie adopcji od organizacji ratowniczych lub schronisk, aby zapewnić kochający dom potrzebującemu psu. Jeśli jednak zdecydujesz się na zakup szczenięcia Alaskan Malamute , bardzo ważne jest, aby wybrać  renomowanego hodowcę . Przeprowadź dokładne badania, aby upewnić się, że hodowca przestrzega praktyk etycznych i stawia na pierwszym miejscu dobro swoich psów. Renomowani hodowcy malamutów rasy Alaskan Malamute priorytetowo traktują zdrowie i temperament swoich psów, przeprowadzają niezbędne badania profilaktyczne i zapewniają szczeniętom przyjazne środowisko. To aktywne podejście gwarantuje, że przyniesiesz do domu zdrowe i szczęśliwe szczenię, jednocześnie zniechęcając do nieetycznych praktyk hodowlanych.

Szybkie fakty o Alaskan Malamute

• Pochodzenie : Alaska, Stany Zjednoczone
• Rozmiar : duża rasa, samce osiągają 63,5 cm wzrostu w kłębie i ważą 38,5 kg, suki mają 58,5 cm wzrostu i ważą 34 kg.
• Grupa rasowa : Pies pracujący
• Długość życia : 10-14 lat
• Płaszcz : Gruby, podwójny płaszcz, dostępny w kolorze szarym, czarnym, białym i sobolowym
• Temperament : Łagodni olbrzymy, lojalni, serdeczni, zabawni, ale potrafią być niezależni i uparci
• Zapotrzebowanie na aktywność fizyczną : Wysokie, co najmniej 2 godziny ćwiczeń dziennie
• Szkolenie : Wymaga wczesnego i konsekwentnego szkolenia, może być uparty
• Pielęgnacja : Umiarkowana, wymaga szczotkowania 2-3 razy w tygodniu
• Zdrowie : Niektóre problemy zdrowotne obejmują dysplazję stawu biodrowego, dysplazję łokcia, problemy z oczami i wzdęcia
• Tytułową rolę w „Białym Kieł” wcielił się Jed, hybryda malamuta alaskańskiego i kanadyjskiego wilka leśnego. Jed zagrał także rolę „Wilka” w „Podróży Natty’ego Ganna” (1985).
• Właścicielami Alaskan Malamutes są znane osobistości, takie jak odkrywca Richard E. Byrd, gwiazda baseballu Vida Blue, reżyser filmowy George Lucas i aktor/komik Robin Williams.

Alaskan Malamute Ogólnie

Spotkawszy malamuta alaskańskiego, od razu uderzają jego imponujące rozmiary, wilcze znamiona na twarzy i majestatyczny ogon z pióropuszem, który cię wita. Chociaż mogą przypominać wilki, psy te są całkowicie udomowione, pomimo wszelkich ról wilków, jakie mogą odgrywać na ekranie. Alaskan Malamute może poszczycić się wielką siłą, energią, wytrzymałością, niezależnością i inteligencją. Początkowo hodowane do ciągnięcia ciężkich sań, a nawet polowań na foki i niedźwiedzie polarne, obecnie przodują w różnych psich sportach, od budowy ciała i posłuszeństwa po ciągnięcie ciężarów, skijoring, wędrówki z plecakiem i rekreacyjne sanki.

Kiedy nie angażują się w charakterystyczne wokalizacje „woo woo”, nie towarzyszą podczas jazdy na rolkach lub nie dzielą czasu przed telewizorem, mogą eksplorować śmieci, szukać smakołyków na blatach kuchennych lub kopać fajne dziury na podwórku. Z natury przyjazne Malamuty postrzegają wszystkich jako przyjaciół, co czyni je nieodpowiednimi psami stróżującymi; sam ich rozmiar może odstraszyć intruzów, ale to jest zakres ich ochronnego charakteru. Alaskan Malamutes rozwijają się w przestronnych środowiskach z dużą ilością możliwości ćwiczeń, aby zażegnać nudę i niepokój. Ich niezależność czasami prowadzi do błędnego wyobrażenia o uporze, ale przy odpowiednim treningu ich inteligencja przebija. Jeśli Alaskan Malamute pasuje do Twojego stylu życia, oferuje lata aktywnego towarzystwa, zachowując młodzieńczy entuzjazm aż do dorosłości.

Najważniejsze cechy Alaskan Malamute

• Nie zalecane dla właścicieli psów po raz pierwszy .  Alaskan Malamutes to inteligentne psy, ale mogą być uparte i trudne w szkoleniu. Nie są dobrym wyborem dla właścicieli psów po raz pierwszy, którzy mogą nie mieć doświadczenia lub cierpliwości, aby poradzić sobie ze swoją silną osobowością.
• Będzie walczył o najwyższą pozycję w gospodarstwie domowym.  Malamuty alaskańskie są zwierzętami jucznymi i muszą wiedzieć, kto jest przywódcą. Jeśli nie będą wiedzieć, kto rządzi, będą próbowały przejąć władzę. Ważne jest, aby od samego początku ustawić się jako alfa i być konsekwentnym w treningu.
• Majestatyczne, grube płaszcze.  Malamuty alaskańskie mają grubą, podwójną sierść, która pomaga im zachować ciepło w chłodne dni. Jednak ta sierść sprawia, że ​​są one również podatne na przegrzanie podczas upałów. Jeśli mieszkasz w ciepłym klimacie, będziesz musiał podjąć kroki, aby zapewnić malamutowi chłód, na przykład zapewnić mu cień i dużo wody.
• Znani kopacze. Alaskan Malamutes to inteligentne, aktywne psy, które potrzebują dużo ruchu. Bez stymulacji psychicznej i fizycznej może stać się destrukcyjny z nudów .
• Wysoki popęd zdobyczy.  Malamuty alaskańskie mają duży popęd zdobyczy, co oznacza, że ​​mają naturalną skłonność do ścigania i zabijania małych zwierząt. Jeśli masz inne zwierzęta, będziesz musiał podjąć kroki, aby powoli i ostrożnie zapoznać je z malamutem.
• Dwa razy w roku obficie linieją.  Alaskan Malamutes obficie linieją dwa razy w roku. W tym czasie należy je regularnie szczotkować, aby usunąć luźne włosy.
• Rzadko szczeka.  Alaskan Malamutes są na ogół spokojnymi psami i nie szczekają zbyt często. Mogą jednak wyć lub wydawać inne dźwięki, aby się z tobą porozumieć.

Historia Alaskan Malamute

Alaskan Malamute, jedna z najstarszych ras psów zaprzęgowych w Arktyce, ma swoje korzenie u rdzennych mieszkańców, którzy tysiące lat temu wyemigrowali z Syberii na Alaskę przez most lądowy. Mahlemuci, osiedlający się na północno-wschodnim półwyspie Seward, odegrali kluczową rolę w rozwoju tej rasy, wykorzystując psy do polowań na foki, odstraszania niedźwiedzi polarnych i ciągnięcia ciężkich sań wypełnionych niezbędnymi artykułami. 

Te rdzenne plemiona ceniły swoich psich towarzyszy, ale gorączka złota w 1896 r. wprowadziła różnorodne psy zdolne wytrzymać klimat Alaski, co doprowadziło do krzyżowania się i utraty czystości. Izolowana natura Mahlemutów pomogła przetrwać malamutowi alaskańskiemu pomimo tego najazdu. Hodowla Chinook Arthura T. Waldena w New Hampshire rozpoczęła wysiłki hodowlane, zaopatrując psy na wyprawy Byrda na Antarktydę szczepem „Kotzebue” pochodzącym z obszaru Norton Sound oraz szczepem „M’Loot” uprawianym przez Paula Voelkera seniora w okresie początek XX wieku. Alaskan Malamute Club of America powstał w 1935 roku, a American Kennel Club uznał rasę w tym samym roku. Podczas II wojny światowej wiele zarejestrowanych malamutów wysłano do służby wojennej, co niestety doprowadziło do zniszczenia wielu psów po odbyciu służby podczas wyprawy na Antarktydę. Dzisiejsze malamuty zarejestrowane w AKC mogą prześledzić swój rodowód aż do oryginalnych Kotzebue, czyli psów zarejestrowanych w okresie otwartym późnych lat czterdziestych XX wieku.

Rozmiar malamuta alaskańskiego

Samce malamutów alaskańskich zazwyczaj osiągają wysokość 63cm w kłębie i ważą około 40kg, podczas gdy samice mają zazwyczaj około 52 cm wzrostu i ważą około 32kg. Warto jednak zauważyć, że dobrze zbudowany dorosły może czasem przekroczyć 45kg. W rzadkich przypadkach istnieją wersje „gigantyczne”, które przekraczają 55kg, chociaż ciało malamuta nie jest naturalnie przystosowane do dźwigania nadmiernej wagi.

Osobowość malamuta alaskańskiego

Malamuty alaskańskie bez trudu podbijają serca swoją zabawną i przyjazną naturą, traktując wszystkich, w tym nieznajomych i gości po raz pierwszy, jak przyjaciół – to jednak czyni je mniej odpowiednimi na psy stróżujące. Ich lojalność wobec rodziny i przyjaciół jest niezachwiana, ponieważ dobrze się rozwijają, będąc integralną częścią swojego ludzkiego stada i chętnie przyłączając się do wszystkich zajęć rodzinnych. Chociaż nie są zbyt podatne na szczekanie, są znane ze swojego charakterystycznego wycia „woo woo”.

Na temperament malamuta wpływają takie czynniki, jak genetyka, trening i socjalizacja. Szczenięta o miłym usposobieniu wykazują ciekawość i chęć zabawy, chętnie podchodzą do ludzi. Wybór zrównoważonego, średniego szczenięcia, unikanie zbyt dominujących lub nadmiernie nieśmiałych, jest często mądrym wyborem. Spotkanie z psem przed adopcją jest niezbędne, aby upewnić się, że temperament odpowiada Twojemu wygodzie. Jeśli to możliwe, obserwacja rodzeństwa lub innych krewnych rodziców szczenięcia może zapewnić wgląd w jego przyszłe zachowanie. Socjalizacja, kluczowy aspekt dla wszystkich psów, powinna rozpocząć się wcześnie, wystawiając malamuta na kontakt z różnymi ludźmi, środowiskami i doświadczeniami w okresie jego kształtowania się. Zapisanie ich do przedszkola dla szczeniąt to fantastyczny początek. Regularne zapraszanie gości, wizyty w przyjaznych psom parkach i sklepach oraz spokojne spacery w celu poznania sąsiadów przyczyniają się do wszechstronnego rozwoju umiejętności społecznych psa.

Zdrowie malamuta alaskańskiego

Alaskan Malamutes są ogólnie zdrowymi psami, ale są podatne na pewne schorzenia . Niektóre z najczęstszych schorzeń u malamutów alaskańskich obejmują:

• Zaćma :  Zaćma to zmętnienie soczewki oka, które może powodować ślepotę. Malamuty są podatne na rozwój zaćmy młodzieńczej, która zwykle pojawia się między 1 a 2 rokiem życia.
• Chondrodysplazja :  Chondrodysplazja to zaburzenie genetyczne powodujące karłowatość u psów. Malamuty z chondrodysplazją mogą mieć krótkie nogi, wygięte nogi lub inne deformacje szkieletu.
• Dysplazja stawu biodrowego :  Dysplazja stawu biodrowego jest chorobą dziedziczną, w której kość udowa nie przylega ściśle do stawu biodrowego. Malamuty z dysplazją stawu biodrowego mogą odczuwać ból, kulawizny i zapalenie stawów.
• Niedoczynność tarczycy :  Niedoczynność tarczycy to stan, który występuje, gdy tarczyca nie wytwarza wystarczającej ilości hormonu tarczycy. Malamuty z niedoczynnością tarczycy mogą mieć suchą sierść, przyrost masy ciała i wypadanie włosów.
• Hemeralopia (ślepota dzienna) :  Hemeralopia to stan, który powoduje, że psy są bardziej wrażliwe na światło. Malamuty z hemeralopią mogą mieć trudności z widzeniem w jasnym świetle słonecznym.
• Polineuropatia : Centrum Zdrowia Psów sugeruje wykonanie badań w kierunku polineuropatii , choroby genetycznej wpływającej na układ nerwowy psów.

Jeśli rozważasz zakup malamuta alaskańskiego, ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z tych warunków zdrowotnych. Możesz pomóc zmniejszyć ryzyko wystąpienia tych chorób u swojego psa, pozyskując je od renomowanego hodowcy, który bada ich psy pod kątem problemów zdrowotnych. Powinieneś także zabierać psa do lekarza weterynarii na regularne kontrole, aby można było wcześnie wykryć wszelkie problemy zdrowotne i szybko je leczyć.

Opieka nad malamutami alaskańskimi

Alaskan Malamute to niezwykle aktywne i energiczne psy, hodowane do ciągnięcia ciężkich sań w trudnych warunkach arktycznych. Mają silną etykę pracy i potrzebują dużo ćwiczeń, aby zachować zdrowie i szczęście. Codzienne, energiczne ćwiczenia są niezbędne, aby zapobiec nudzie i destrukcyjnym zachowaniom. Długie spacery, wędrówki i zajęcia takie jak psie zaprzęgi lub ciągnięcie ciężarów mogą pomóc im wydatkować energię. Dodatkowo zapewnienie im mentalnej stymulacji za pomocą puzzli i treningu posłuszeństwa może utrzymać zaangażowanie ich umysłów. Bezpiecznie ogrodzone podwórko jest ważne, aby uniemożliwić im wędrówki, ponieważ mogą mieć silny popęd zdobyczy.

Malamuty mają grubą, podwójną sierść, która chroni je przed niskimi temperaturami. Ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z potrzeby szczenięcia w zakresie regulacji temperatury. W wysokich temperaturach mogą szybko się przegrzać. Nigdy nie gol malamuta alaskańskiego w miesiącach letnich. Choć ma to dobre intencje, może to jeszcze bardziej zakłócić zdolność psa do zachowania spokoju. Regularna pielęgnacja jest również kluczowa dla utrzymania zdrowej sierści i zminimalizowania linienia. Szczotkowanie ich co najmniej kilka razy w tygodniu, a częściej w okresach intensywnego linienia, może pomóc w ograniczeniu luźnej sierści i zapobieganiu matowieniu. Chociaż malamuty są stosunkowo czystymi psami, linieją intensywnie, szczególnie podczas zmian sezonowych, co może trwać kilka tygodni. W tym czasie należy przygotować się na częste odkurzanie i pielęgnację. Ponadto rutynowe przycinanie paznokci, czyszczenie uszu i pielęgnacja zębów są niezbędne dla ogólnego dobrego samopoczucia. Zwróć uwagę na oznaki infekcji ucha i utrzymuj higienę jamy ustnej, aby zapobiec problemom z zębami.

Karmienie malamutów alaskańskich

Przygotowanie odpowiedniej diety dla malamuta alaskańskiego, biorąc pod uwagę jego duże rozmiary i znaczne zapotrzebowanie na energię, jest niezbędne. Aby zapewnić odpowiedni plan żywienia i wielkość porcji, zdecydowanie zaleca się konsultację z lekarzem weterynarii lub profesjonalnym dietetykiem. Należy pamiętać, że ich potrzeby żywieniowe ewoluują w miarę przechodzenia od szczenięcia do dorosłości i ostatecznie osiągnięcia wieku starszego. Zachowanie czujności i bycie na bieżąco informowanym o zmieniających się wymaganiach żywieniowych ma kluczowe znaczenie dla ich ogólnego samopoczucia.

Kolor i pielęgnacja sierści Alaskan Malamute

Alaskan Malamute mają grubą, podwójną sierść, która wymaga regularnej pielęgnacji. Włos zewnętrzny jest gruby i szorstki, podszerstek miękki i wełnisty. Malamuty linieją dwa razy w roku, dlatego ważne jest ich regularne szczotkowanie w celu usunięcia luźnych włosów.

Oto kilka wskazówek dotyczących pielęgnacji malamuta alaskańskiego:

• Szczotkuj Malamuta od jednego do trzech razy w tygodniu gładszą szczotką lub grabiami do podkładu. Pomoże to utrzymać sierść w czystości i rozprowadzi oleje skórne.
• W okresie linienia czesz malamuta częściej, aby zapanować nad wypadaniem włosów.
• Malamuta kąp tylko wtedy, gdy jest to konieczne, ponieważ częste kąpiele mogą wysuszyć skórę.
• Szczotkuj zęby malamuta dwa lub trzy razy w tygodniu, aby usunąć kamień nazębny i zapobiec chorobom dziąseł.
• Przycinaj paznokcie malamuta raz lub dwa razy w miesiącu, aby zapobiec ich przerostowi i bolesności.
• Co tydzień sprawdzaj uszy malamuta pod kątem zaczerwienienia lub nieprzyjemnego zapachu, co może wskazywać na infekcję.
• Jeśli nie masz doświadczenia w przycinaniu pazurów malamuta lub czyszczeniu uszu, najlepiej poprosić o pomoc weterynarza lub fryzjera.

Pielęgnację malamuta należy rozpocząć już od szczenięcia, aby przyzwyczaił się do tego procesu. Spraw, aby pielęgnacja była pozytywnym doświadczeniem, dając malamutowi smakołyki i pochwały.

Alaskan Malamute Dzieci i inne zwierzęta

Malamuty na ogół wykazują cierpliwość i przywiązanie do dzieci, ciesząc się z uwagi, jaką otrzymują. Należy jednak pamiętać, że żywe, szybko rosnące szczenięta Alaskan Malamute mogą nieumyślnie obezwładnić małe dzieci poniżej piątego roku życia, potencjalnie powodując ich przewrócenie. Niezwykle istotne jest zapewnienie dzieciom edukacji w zakresie prawidłowego podejścia i technik dotyku w kontaktach z psami. 

Nadzór jest niezbędny podczas wszelkich interakcji między psami a małymi dziećmi, aby zapobiec przypadkowemu ugryzieniu, pociągnięciu za ucho lub ogon z którejkolwiek strony. Naucz dzieci, aby nie przeszkadzały psu podczas jedzenia lub snu i nigdy nie próbuj zabierać psu jedzenia. Żadnego psa nie należy zostawiać samego z dzieckiem. Wczesna socjalizacja i szkolenie mogą prowadzić do harmonijnych interakcji między malamutem a innymi psami, chociaż mogą one instynktownie gonić małe zwierzęta, takie jak koty, chyba że są do nich przyzwyczajone i przeszkolone w inny sposób. Prawidłowe przedstawianie ich innym zwierzętom domowym i dokładne monitorowanie ich interakcji jest niezbędne, szczególnie w przypadku kotów i mniejszych zwierząt na świeżym powietrzu, ponieważ malamuty mogą postrzegać je jako uczciwą zwierzynę łowną.

Grupy ratunkowe Alaskan Malamute

Malamuty są często kupowane bez jasnego zrozumienia, co wiąże się z ich posiadaniem. Jest wiele malamutów potrzebujących adopcji i/lub opieki zastępczej, a także wiele ratunków, których nie wymieniliśmy. Jeśli nie widzisz na liście ratowników dla swojego obszaru, skontaktuj się z krajowym klubem hodowców lub lokalnym klubem hodowców, a oni wskażą ci drogę do schroniska dla malamutów.

• http://adopcjemalamutow.pl/
• https://adopcjemalamutow.com/