Jak złagodzić lęk separacyjny u psa? Czy Twój pies staje się nerwowy, gdy widzi, że szykujesz się do wyjścia z domu? Czy szaleje z radości, gdy wracasz? Czy zniszczył Twoje buty, drapał drzwi lub pogryzł róg stołu, gdy Cię nie było? Jeśli tak, Twój pies może cierpieć na lęk separacyjny.

Co to jest lęk separacyjny u psa?

Lęk separacyjny występuje, gdy pies nadmiernie przywiązany do swojego właściciela odczuwa ogromny stres, gdy zostaje sam. To nie jest zwykłe skomlenie, gdy wychodzisz, ani odrobina psot, gdy Cię nie ma. To poważny stan i jedna z głównych przyczyn, dla których właściciele są sfrustrowani swoimi psami i decydują się je oddać. Na szczęście istnieje wiele sposobów, aby pomóc swojemu pupilowi.

Przyczyny lęku separacyjnego:

1. Zostawienie psa samego po raz pierwszy lub gdy jest przyzwyczajony do bycia z ludźmi.
2. Zmiana właściciela.
3. Przeprowadzka ze schroniska do domu.
4. Zmiana w rodzinnej rutynie lub harmonogramie.
5. Utrata członka rodziny.

Objawy lęku separacyjnego:

Pies cierpiący na lęk separacyjny wykazuje wiele oznak stresu, gdy jest sam. Mogą to być:

• Nadmierne wycie, szczekanie lub skomlenie.
• “Wypadki” w domu, mimo że pies jest nauczony czystości.
• Gryzienie przedmiotów, kopanie dziur, drapanie okien i drzwi.
• Nadmierne ślinienie się, dyszenie lub pocenie się.
• Chodzenie w kółko, często w obsesyjnym wzorze.
• Próby ucieczki.

Te zachowania nie pojawiają się, gdy jesteś w domu. Normalny pies może czasem wykazywać niektóre z tych zachowań, ale pies z lękiem separacyjnym będzie to robić prawie zawsze, gdy jest sam.

Jak leczyć lęk separacyjny?

Pierwszym krokiem jest wizyta u weterynarza, aby wykluczyć problemy zdrowotne. Czasami psy mają “wypadki” w domu z powodu infekcji, problemów hormonalnych lub innych schorzeń. Mogą to być również skutki niepełnego treningu czystości. Niektóre leki mogą powodować problemy z układem pokarmowym. Jeśli Twój pies przyjmuje jakiekolwiek leki, zapytaj weterynarza, czy mogą być przyczyną problemu.

Jeśli problem jest łagodny:

1. Daj psu specjalną przekąskę za każdym razem, gdy wychodzisz (np. zabawkę z ukrytą pastą z orzeszków ziemnych). Daj mu tę przekąskę tylko wtedy, gdy Cię nie ma, i zabierz ją, gdy wrócisz.
2. Staraj się, aby Twoje wyjścia i powroty były bez emocji, bez wielkich powitań. Ignoruj swojego pupila przez pierwsze kilka minut po powrocie.
3. Zostaw ubrania, które niedawno nosiłeś i które pachną Tobą.
4. Rozważ podanie swojemu psu dostępnych bez recepty naturalnych suplementów uspokajających.

Jeśli problem jest poważniejszy:

Pies z poważnym lękiem nie da się zwieźć nawet najsmaczniejszymi przekąskami. Trzeba go stopniowo przyzwyczajać do Twojej nieobecności.

1. Psy mogą zacząć się niepokoić, gdy widzą, że przygotowujesz się do wyjścia, np. zakładasz buty lub bierzesz klucze. Więc rób te rzeczy, ale nie wychodź. Zakładaj buty i siadaj przy stole. Bierz klucze i oglądaj telewizję. Powtarzaj to wiele razy dziennie.
2. Gdy Twój pies zacznie mniej się niepokoić, możesz powoli zacząć znikać. Najpierw wyjdź za drzwi. Poproś psa, aby został, a następnie zamknij drzwi wewnętrzne między wami. Pojaw się ponownie po kilku sekundach. Stopniowo zwiększaj czas, gdy jesteś poza zasięgiem jego wzroku.
3. Zakładaj buty i bierz klucze. Poproś psa, aby został, gdy idziesz do innego pokoju. Gdy pies przyzwyczai się do “gry w zostawanie”, zwiększaj czas, gdy jesteś nieobecny. Następnie użyj drzwi zewnętrznych, ale nie tych, przez które wychodzisz każdego dnia. Upewnij się, że pies jest zrelaksowany, zanim wyjdziesz.

Dla wszystkich właścicieli psów:

Upewnij się, że Twój pupil codziennie dostaje dużo ruchu. Zmęczony, szczęśliwy pies będzie mniej zestresowany, gdy wyjdziesz. Kluczowe jest również, aby stymulować umysł psa. Graj w gry treningowe i aport. Używaj interaktywnych zagadek. Pracuj nad jego umysłem i ciałem. To zajmie psa, uszczęśliwi go i sprawi, że będzie zbyt zmęczony, aby był zestresowany podczas Twojej nieobecności. Jeśli te porady nie pomogą i pies wciąż nie może poradzić sobie z Twoją nieobecnością, skonsultuj się z weterynarzem lub certyfikowanym behawiorystą zwierzęcym.